Μου ξανάρχονται ένα ένα χρόνια δοξασμένανα 'τανε το είκοσι ένα να 'ρθει μια στιγμή
Να περνάω καβαλλάρης στο πλατύ τ' αλώνι
και με τον Κολοκοτρώνη να 'πινα κρασί
Να πολεμάω τις μέρες στα κάστρα
και το σπαθί μου να βγάζει φωτιά
και να κρατάω τις νύχτες με τ' άστρα
μια ομορφούλα αγκαλιά
Μου ξανάρχονται ένα ένα χρόνια δοξασμένα
να 'τανε το είκοσι ένα να 'ρθει μια βραδυά
Πρώτος το χορό να σέρνω στου Μωριά τις στράτες
και ξωπίσω μου Μανιάτες και οι Ψαριανοί
Κι όταν λαβωμένος γέρνω κάτω απ' τους μπαξέδες
να με ραίνουν μενεξέδες χέρια κι ουρανοί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου