τοῦ Νέστορα Νικηφορίδη
Στά χρονικά τῆς ἐποχῆς τοῦ αὐτοκράτορος Ἠρακλείου,πού ὁμιλοῦν γιά τόν ἀκάθιστο ὕμνο, ἀναφέρεται ὅτι ὁ βασιλεύς τῶν Περσῶν Χοσρόης, ἦταν ὑπαίτιος γιά τόν θάνατο ἑκατό χιλιάδων ὀρθοδόξων χριστιανῶν, διότι τούς πουλοῦσε ὡς αἰχμαλώτους σέ Ἑβραίους, οἱ ὁποῖοι τούς ἀγόραζαν καί τούς φόνευαν.
Μέ χαρακτηριστική ρωμαϊκή πολιτική σκέψη, ἡ εὐθύνη ἀποδίδεται στόν πέρση βασιλέα πού προβαίνει ἔμμεσα σέ τέτοια γενοκτονία, ὡς ἔχοντα πλήρη πολιτική εὐθύνη καί γιά τίς παραλείψεις του (ἀπέναντι στό φυσικό τότε δίκαιο τῶν αἰχμαλώτων, πού ἦταν ἡ χρήση τους πλέον ὡς δούλων καί ὄχι ἡ συστηματική δολοφονία τους μετά τόν κοπετό τῆς μάχης). Καί ἀποδίδεται μικρότερη ἠθική εὐθύνη στούς αὐτουργούς Ἐβραίους πού μέ τή ἀνοχή καί συνέργεια τοῦ Χοσρόη σχεδίασαν καί ἐκτέλεσαν τήν γενοκτονία αὐτή.
Ἕναν αἰῶνα προηγουμένως, στό βίο τοῦ Ἁγίου Σάββα (Ἀγαπίου Μοναχοῦ, "ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ"), διαβάζουμε ὅτι οἱ Σαμαρεῖτες (αἵρεση τοῦ ἰουδαϊσμοῦ, πού δέν εἶχαν διασπαρῆ ἀνά τήν αὐτοκρατορία ὕστερα ἀπό τήν καταστροφή τῆς Ἰερουσαλήμ ἀπό τόν Τίτο) ἔκαναν ἐξέγερση, ἔθεσαν στήν ἀρχή τους βασιλέα, καί προέβησαν σέ πολλούς φόνους καί διαρπαγές περιουσιῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν
