Η Ελλάδα των κομματαρχών

Η Ελλάδα έχει πάρει, για τα καλά, την κατηφόρα. Και η κατηφόρα της δεν είναι μόνο οικονομική ή μόνο κοινωνική. Η κατηφόρα της είναι και πολιτική, είναι και ηθική, είναι και εθνική. Οποιος αμφιβάλλει μπορεί να κοιτάξει γύρω του, να δει τι συμβαίνει αυτή την ώρα:
Ο πρόεδρος και τα κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ ερίζουν περί τη διαδοχή του, λένε και ξελένε, καυτηριάζουν την πολιτική, την οποία συνδιαμόρφωσαν και υπογράφουν στρατσόχαρτα, πιστεύοντας ότι με αυτά θα διορθώσουν το προσωπικό και εκλογικό τους προφίλ...
Ο πρόεδρος και τα στελέχη της ΝΔ παρά τον έντονο προβληματισμό τους, σύρονται από το ΠΑΣΟΚ και τους άριστους τακτικιστές του από υποχώρηση σε υποχώρηση, με τη βοήθεια των περισσοτέρων ΜΜΕ – χωρίς, μάλιστα, να διαφαίνονται στον ορίζοντα:
* Ούτε επανεκκίνηση της οικονομίας.
* Ούτε ίχνος ανάπτυξης. Και,
* Ούτε κανένα δίχτυ κοινωνικής προστασίας.
Και ο πρόεδρος και τα στελέχη του ΛΑΟΣ, ανάλογα με τα εκάστοτε δημοσκοπικά ευρήματα, πότε απειλούν να εγκαταλείψουν την κυβέρνηση, πότε ξεσυνερίζονται τον πρόεδρο της ΝΔ, προσπαθώντας να του επηρεάσουν το βηματισμό και πότε αξιώνοντας επιμήκυνση του βίου της κυβέρνησης του κ. Παπαδήμου.
Την ίδια όμως ώρα που όλοι πολιτεύονται ως κοινοί κομματάρχες, η Ελλάδα φλέγεται. Και δεν φλέγεται μόνο από τις αμέτρητες στρατιές των ανέργων, από τα αμέτρητα λουκέτα σε επιχειρήσεις, από την ύφεση που εξελίσσεται σε κακοήθη όγκο, από τη γενικευμένη ανομία που απειλεί την κοινωνία ή από την πρωτοφανή διάλυση της Δημόσιας Διοίκησης και του κράτους...
Φλέγονται τα κυριαρχικά της δικαιώματα. Και φλέγονται και προς τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα:
Προς τη Δύση, διότι τα εκχώρησε όλα η κυβέρνηση Παπανδρέου, συνειδητά και με μυστικές διαβουλεύσεις - προτού τα εκχωρήσει και επίσημα από τη Βουλή με το διαβόητο Μνημόνιο.
Προς το Νότο, διότι η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν έσπευσε να διαπραγματευτεί με το Κάιρο και να καθορίσει την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (Α.Ο.Ζ.) της χώρας μας προς τις νοτιοανατολικές θάλασσες. Και τώρα, Τουρκία και Αίγυπτος, διαβουλεύονται τον αποκλεισμό μας από τα ύδατα νοτιοανατολικά της Κρήτης.
Προς το Βορρά, διότι οι Παπανδρέου πότε με τις αμερικανόπνευστες Ενδιάμεσες Συμφωνίες τους, πότε με την εφεκτική στάση τους και πότε για να μη δυσαρεστήσουν την Ουάσιγκτον, άφησαν τους Σκοπιανούς να ξεσαλώσουν και να στήνουν ακόμη και φαραωνικές «Αψίδες της Μακεδονίας», ενσωματώνοντας στις βλέψεις τους τη Μακεδονία του Αιγαίου, τη Μακεδονία του Πιρίν (Βουλγαρία) και την αλβανική περιοχή των Πρεσπών. Και,
Προς Ανατολάς, διότι οι «κουμπαριές» και οι «ζεμπεκιές» είναι σημάδια συνδιαλλαγής απέναντι σ’ έναν αδιάλλακτο αντίπαλο, ο οποίος τη συνδιαλλαγή σου την εκλαμβάνει ως υποχώρηση, και, κάνοντας κάθε φορά ένα βήμα, καταλαμβάνει τη θέση σου.
Ολα αυτά, όμως, δεν απασχολούν τον πολιτικό μας κόσμο. Προτιμά να παραμένει κομματάρχης. Και ν’ αφήνει την Ελλάδα στην τύχη της. Είτε διότι γνωρίζουν ότι οι ίδιοι την κατάντησαν ανυπόληπτη, είτε διότι είναι ελληνόγλωσσοι ζηλωτές του ευρωατλαντισμού.
Πού είσαι «Γέρο» να δεις τους εγγονούς σου – και όχι μόνο!..