Από τότε που βγήκε η συγγνώμη…

Η κόρη μου το καλοκαίρι θα γίνει 6 ετών. Κάθε φορά που κάνει κάτι (μια ζημιά για παράδειγμα) ζητά συγγνώμη. Αφού ακολουθήσει μια σύντομη συζήτηση για να καταλάβει τι έκανε καθώς και για το γεγονός ότι μπορεί αυτή η ζημιά να είχε συνέπειες στην ίδια, ηρεμεί.
Μια ώρα μετά περίπου επανέρχεται στα… φυσιολογικά της και κάνει τις ίδιες, παρόμοιες ή και χειρότερες σκανταλιές.
Και φτου κι απ’ την αρχή. Πάλι συγγνώμη, πάλι συζήτηση και πάλι τα ίδια.
Γιατί τα γράφω αυτά; Εξ αιτίας των... «συγγνώμη» που μας… πλάκωσαν τις τελευταίες ημέρες. Συγγνώμη ο Βενιζέλος, συγγνώμη ο ΓΑΠ, αυτοκριτική ο ένας, «Ιφιγένεια» ο άλλος (διότι ζήτησε συγγνώμη εκ μέρους του συνόλου του πολιτικού κόσμου).
Τόση αυτοκριτική και τόση συγγνώμη από το ΠΑΣΟΚ, που τα ’παιξαν και οι ίδιοι. Μάλιστα η Αννα Διαμαντοπούλου δήλωσε πως αν το μόνο που έχουν να πουν στο κόμμα της είναι το συγγνώμη, τότε καλύτερα να μην πάνε σε εκλογές.
Διότι δεν τους πιστεύει κανείς πως το εννοούν. Διότι όλοι ξέρουν πια πως μετά τις εκλογές θα κάνουν τα ίδια. Ισως και χειρότερα. Οπως η κόρη μου. Μετά τη συγγνώμη. Ομως η κόρη μου κλείνει τα έξι. Οχι τα πενήντα έξι, τα εξήντα έξι κτλ. Οι ζημιές που κάνει είναι επικίνδυνες για την ίδια. Και επιζήμιες ίσως για την οικογένειά μας.
Αντιθέτως η ζημιά που έκαναν οι του ΠΑΣΟΚ έσκασε στο κεφάλι μας. Αλλαξε άρδην το βιοτικό επίπεδο του συνόλου των πολιτών. Η ανεργία χτύπησε κόκκινο και οι νέοι φεύγουν από τη χώρα για να βρουν δουλειά και κυρίως να βρούν… μέλλον.
Ως εκ τούτου μια συγγνώμη δεν αρκεί. Διότι από τότε που βγήκε η συγγνώμη…


Του ΤΑΣΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ
tasosev@yahoo.gr