– Ο προστάτης είναι ένας μικρός αδένας που υπάρχει μόνο στους άνδρες , με σχήμα και μέγεθος κάστανου. Πήρε το όνομά του από τη θέση του , επειδή «προΐσταται» , βρίσκεται δηλαδή μπροστά από την ουροδόχο κύστη , περιβάλλοντας την αρχική μοίρα της ουρήθρας. Ο ρόλος του προστάτη είναι η παραγωγή ενός υγρού που αναμειγνύεται με το σπέρμα και εξασφαλίζει τη ζωτικότητα των σπερματοζωαρίων, βοηθώντας έτσι στην αναπαραγωγή και τη γονιμοποίηση.
– Η καλοήθης υπερπλασία του προστάτη (Κ.Υ.Π.) αποτελεί τη συχνότερη καλοήθη νεοπλασία στους άνδρες και αυξάνει σε συχνότητα με την πρόοδο της ηλικίας. Παρουσιάζεται σε όλους τους άνδρες ξεκινώντας από το 35ο έτος και εξελίσσεται σταδιακά και διαφορετικά από άνδρα σε άνδρα. Αν και δεν είναι απειλητική για τη ζωή , προκαλεί συμπτώματα από το κατώτερο ουροποιητικό (LUTS , lower urinary tract symptoms) που ελαττώνουν την ποιότητα της ζωής των ανδρών.
Γενικά, η συγκεκριμένη πάθηση απασχολεί το ήμισυ του ανδρικού πληθυσμού άνω των 60 ετών. Η συμπτωματολογία της νόσου επιδεινώνεται με την αύξηση της ηλικίας, με αποτέλεσμα να απασχολεί περίπου το 80 % των ανδρών ηλικίας 60 – 80 ετών.
Τα συμπτώματα της Κ.Υ.Π. διακρίνονται σε αποφρακτικά (λόγω ατελούς κένωσης της κύστης) και ερεθιστικά ( λόγω παρατεταμένης αποθήκευσης των ούρων) .
Τα αποφρακτικά συμπτώματα είναι :
-Η διστακτικότητα στην έναρξη της ούρησης.
-Η παράταση του χρόνου ούρησης.
-Η ελάττωση στη δύναμη ροής και στην ακτίνα ροής των ούρων.
-Η διακεκομμένη ούρηση.
-Το αίσθημα της ατελούς κένωσης της κύστης .
-Η στάγδην ούρηση (στραγγουρία) με πίεση.
-Η επίσχεση ούρων.
-Η ακράτεια από υπερπλήρωση.
Τα ερεθιστικά συμπτώματα είναι :
-Η συχνουρία.
-Η επιτακτική ούρηση και η επιτακτική ακράτεια.
-Η νυκτουρία.
-Καύσος κατά την ούρηση.
-Ο υπερβολικός πόνος.
-Τη δεκαετία του 1990 προτάθηκε ένα βαθμονομημένο ερωτηματολόγιο συμπτωμάτων (IPSS) (international prostatic symptom score) για την εκτίμηση των συμπτωμάτων της ΚΥΠ , της ανάγκης για θεραπεία και της αποτελεσματικότητας αυτής. Σύμφωνα με αυτό το ερωτηματολόγιο οι ασθενείς ανάλογα με τη βαρύτητα των συμπτωμάτων κατατάσσονται σε 3 κατηγορίες (ήπια, μέτρια και σοβαρή προστατική συνδρομή).
– Η διάγνωση της Κ.Υ.Π. γίνεται από τον ουρολόγο με την επιμελή λήψη ιστορικού και τη φυσική εξέταση, συμπεριλαμβανομένης της δακτυλικής εξέτασης. Στη διαγνωστική προσέγγιση συμπεριλαμβάνονται η μέτρηση του PSA αίματος , η ουροροομετρία και το υπερηχογράφημα νεφρών-κύστεως-προστάτη. Σε μεμονωμένες περιπτώσεις ασθενών ίσως χρειαστούν και επιπλέον εξετάσεις όπως ενδοφλέβια πυελογραφία ,διορθικό υπερηχογράφημα προστάτη και κυστεοσκόπηση.
– Έχει επικράτησει η συσχέτιση της θεραπευτικής προσέγγισης με τη βαρύτητα των συμπτωμάτων .
Έτσι, σε ασθενείς με ήπια συμπτωματολογία μπορεί να προταθεί η προσεκτική παρακολούθηση. Βέβαια είναι άγνωστο το πόσο γρήγορα μπορεί να επιδεινωθεί η συμπτωματολογία ή να συμβούν επιπλοκές. Όταν τα συμπτώματα είναι εντονότερα ενδείκνυται η χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής. Η φαρμακευτική θεραπεία , περιλαμβάνει τους a-αποκλειστές
( a- blockers) , τους αναστολείς της 5α-ρεδουκτάσης , τους συνδυασμούς αυτών των δύο , καθώς και φυτοθεραπευτικά σκευάσματα.
Η χειρουργική θεραπεία ενδείκνυται, όταν παρά τη φαρμακευτική αγωγή τα συμπτώματα του ασθενούς είναι τέτοια που επηρεάζουν την ποιότητα της ζωής του. Η χειρουργική αντιμετώπιση ενδείκνυται επίσης όταν έχουμε επιπλοκές σχετιζόμενες με την ΚΥΠ. Η κλασική χειρουργική θεραπεία περιλαμβάνει την ανοικτή προστατεκτομή, τη διουρηθρική προστατεκτομή (TUR-P) και τη διουρηθρική διατομή του προστάτη(TUIP).Τα τελευταία χρόνια εφαρμόζονται επίσης και ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές.
Η ανοιχτή προστατεκτομή προτιμάται στις περιπτώσεις που το προστατικό αδένωμα είναι τόσο μεγάλο (συνήθως > 100 cc ) που είναι δύσκολο να αφαιρεθεί ενδοσκοπικά.
Βέβαια η μέθοδος αναφοράς και η πρώτη επιλογή είναι πλέον η διουρηθρική προστατεκτομή (TUR-P),η οποία εκτελείται σε ποσοστό 95 % των επεμβάσεων και συνήθως γίνεται υπό ραχιαία ή επισκληρίδιο αναισθησία. Με τις διουρηθρικές τεχνικές είναι δυνατόν σήμερα να επιτύχουμε τα ίδια χειρουργικά αποτελέσματα όπως παλιότερα με τις ανοιχτές χειρουργικές τεχνικές, ενώ ταυτόχρονα οι επεμβάσεις διαμέσω της ουρήθρας είναι λιγότερο τραυματικές και με σημαντικά χαμηλότερα ποσοστά επιπλοκών και παρενεργειών.
Οι ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές περιλαμβάνουν :
1. Lasers (Nd:YAG, Holmium:YAG, KTP Green Light)
2. Διορθική και διουρηθρική υπερθερμία.
3. Θερμοθεραπεία .
4. Οι υψηλής έντασης εστιασμένοι υπέρηχοι (HIFU).
5. Τοποθέτηση προστατικών μεταλλικών ναρθήκων.
– Η καλοήθης υπερπλασία του προστάτη (Κ.Υ.Π.) αποτελεί τη συχνότερη καλοήθη νεοπλασία στους άνδρες και αυξάνει σε συχνότητα με την πρόοδο της ηλικίας. Παρουσιάζεται σε όλους τους άνδρες ξεκινώντας από το 35ο έτος και εξελίσσεται σταδιακά και διαφορετικά από άνδρα σε άνδρα. Αν και δεν είναι απειλητική για τη ζωή , προκαλεί συμπτώματα από το κατώτερο ουροποιητικό (LUTS , lower urinary tract symptoms) που ελαττώνουν την ποιότητα της ζωής των ανδρών.
Γενικά, η συγκεκριμένη πάθηση απασχολεί το ήμισυ του ανδρικού πληθυσμού άνω των 60 ετών. Η συμπτωματολογία της νόσου επιδεινώνεται με την αύξηση της ηλικίας, με αποτέλεσμα να απασχολεί περίπου το 80 % των ανδρών ηλικίας 60 – 80 ετών.
Τα συμπτώματα της Κ.Υ.Π. διακρίνονται σε αποφρακτικά (λόγω ατελούς κένωσης της κύστης) και ερεθιστικά ( λόγω παρατεταμένης αποθήκευσης των ούρων) .
Τα αποφρακτικά συμπτώματα είναι :
-Η διστακτικότητα στην έναρξη της ούρησης.
-Η παράταση του χρόνου ούρησης.
-Η ελάττωση στη δύναμη ροής και στην ακτίνα ροής των ούρων.
-Η διακεκομμένη ούρηση.
-Το αίσθημα της ατελούς κένωσης της κύστης .
-Η στάγδην ούρηση (στραγγουρία) με πίεση.
-Η επίσχεση ούρων.
-Η ακράτεια από υπερπλήρωση.
Τα ερεθιστικά συμπτώματα είναι :
-Η συχνουρία.
-Η επιτακτική ούρηση και η επιτακτική ακράτεια.
-Η νυκτουρία.
-Καύσος κατά την ούρηση.
-Ο υπερβολικός πόνος.
-Τη δεκαετία του 1990 προτάθηκε ένα βαθμονομημένο ερωτηματολόγιο συμπτωμάτων (IPSS) (international prostatic symptom score) για την εκτίμηση των συμπτωμάτων της ΚΥΠ , της ανάγκης για θεραπεία και της αποτελεσματικότητας αυτής. Σύμφωνα με αυτό το ερωτηματολόγιο οι ασθενείς ανάλογα με τη βαρύτητα των συμπτωμάτων κατατάσσονται σε 3 κατηγορίες (ήπια, μέτρια και σοβαρή προστατική συνδρομή).
– Η διάγνωση της Κ.Υ.Π. γίνεται από τον ουρολόγο με την επιμελή λήψη ιστορικού και τη φυσική εξέταση, συμπεριλαμβανομένης της δακτυλικής εξέτασης. Στη διαγνωστική προσέγγιση συμπεριλαμβάνονται η μέτρηση του PSA αίματος , η ουροροομετρία και το υπερηχογράφημα νεφρών-κύστεως-προστάτη. Σε μεμονωμένες περιπτώσεις ασθενών ίσως χρειαστούν και επιπλέον εξετάσεις όπως ενδοφλέβια πυελογραφία ,διορθικό υπερηχογράφημα προστάτη και κυστεοσκόπηση.
– Έχει επικράτησει η συσχέτιση της θεραπευτικής προσέγγισης με τη βαρύτητα των συμπτωμάτων .
Έτσι, σε ασθενείς με ήπια συμπτωματολογία μπορεί να προταθεί η προσεκτική παρακολούθηση. Βέβαια είναι άγνωστο το πόσο γρήγορα μπορεί να επιδεινωθεί η συμπτωματολογία ή να συμβούν επιπλοκές. Όταν τα συμπτώματα είναι εντονότερα ενδείκνυται η χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής. Η φαρμακευτική θεραπεία , περιλαμβάνει τους a-αποκλειστές
( a- blockers) , τους αναστολείς της 5α-ρεδουκτάσης , τους συνδυασμούς αυτών των δύο , καθώς και φυτοθεραπευτικά σκευάσματα.
Η χειρουργική θεραπεία ενδείκνυται, όταν παρά τη φαρμακευτική αγωγή τα συμπτώματα του ασθενούς είναι τέτοια που επηρεάζουν την ποιότητα της ζωής του. Η χειρουργική αντιμετώπιση ενδείκνυται επίσης όταν έχουμε επιπλοκές σχετιζόμενες με την ΚΥΠ. Η κλασική χειρουργική θεραπεία περιλαμβάνει την ανοικτή προστατεκτομή, τη διουρηθρική προστατεκτομή (TUR-P) και τη διουρηθρική διατομή του προστάτη(TUIP).Τα τελευταία χρόνια εφαρμόζονται επίσης και ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές.
Η ανοιχτή προστατεκτομή προτιμάται στις περιπτώσεις που το προστατικό αδένωμα είναι τόσο μεγάλο (συνήθως > 100 cc ) που είναι δύσκολο να αφαιρεθεί ενδοσκοπικά.
Βέβαια η μέθοδος αναφοράς και η πρώτη επιλογή είναι πλέον η διουρηθρική προστατεκτομή (TUR-P),η οποία εκτελείται σε ποσοστό 95 % των επεμβάσεων και συνήθως γίνεται υπό ραχιαία ή επισκληρίδιο αναισθησία. Με τις διουρηθρικές τεχνικές είναι δυνατόν σήμερα να επιτύχουμε τα ίδια χειρουργικά αποτελέσματα όπως παλιότερα με τις ανοιχτές χειρουργικές τεχνικές, ενώ ταυτόχρονα οι επεμβάσεις διαμέσω της ουρήθρας είναι λιγότερο τραυματικές και με σημαντικά χαμηλότερα ποσοστά επιπλοκών και παρενεργειών.
Οι ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές περιλαμβάνουν :
1. Lasers (Nd:YAG, Holmium:YAG, KTP Green Light)
2. Διορθική και διουρηθρική υπερθερμία.
3. Θερμοθεραπεία .
4. Οι υψηλής έντασης εστιασμένοι υπέρηχοι (HIFU).
5. Τοποθέτηση προστατικών μεταλλικών ναρθήκων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου