Πέμπτη 28 Απριλίου 2011

Αν νομίζεις ότι αυτό που τρως στα McDonald's είναι «κιμάς σόγια» ή κρέας αλόγου, αφού διαβάσεις αυτά που ακολουθούν, θα ευχόσουν να είχες φάει τον υγιεινό «κιμά σόγιας» και το μη τοξικό κρέας αλόγου.

Γι'αυτό σε εκπομπή στην τηλεόραση σχετική με τα χάμπουργκερ, κάποιος που αγόρασε  μερικά από τα Μακ Ντόναλτς και ξέχασε κάποιο να το φάει, μετά από μήνες παρέμεινε αναλοίωτο όπως το αγόρασε! Δεν έπαθε τίποτε!





 
Σύμφωνα με πηγές εξουσιοδοτημένες από το πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν,
προέκυψε πρόσφατα, ότι το κρέας που χρησιμοποιούν ταMcDonald's για
τα Χάμπουργκερ, προέρχεται από τεράστια «ζώα», χωρίς πόδια και κέρατα, τα οποία τρέφονται μέσω συνδεδεμένων σωλήνων στα στομάχια τους και που στην πραγματικότητα δεν έχουν κόκαλα, αλλά μικρούς χόνδρουςπου δεν αναπτύσσονται ποτέ.
 Όποιοι τα έχουν δει, διαβεβαιώνουν ότι είναι πολύ αντιπαθή πράγματα, διότι πέρα από το ότι παραμένουν ακίνητα για όλη τους τη «ζωή», δεν έχουν μάτια, ούτε ουρά και σχεδόν δεν έχουν τρίχωμα (!), στην πραγματικότητα τα κεφάλια τους έχουν το μέγεθος της μπάλας του τένις και το μόνο που διαφαίνεται είναι αυτό που τους έχει
μείνει για «στόμα» . Δηλαδή δεν έχουν αυτά τα οποία δεν μπορούν να μετατραπούν σε τροφή, τα άχρηστα για τις εταιρείες fast food .
Η γενετική παραποίηση την οποία έχουν υποστεί, τα έχει μετατρέψει σε άψυχα αντικείμενα με τρομακτική ζελατινώδη εμφάνιση. Όταν η κυβέρνηση προσπάθησε να τους αναγκάσει να αποσύρουν τις ανακοινώσεις τους που λένε ότι τα χάμπουργκερ τους έχουν βάση βοδινό κρέας, δικαιολογήθηκαν λέγοντας ότι στα λατινικά «βάση βοοειδών» σημαίνει ΠΡΑΓΜΑ, και ότι παράγουν κρέας ΠΡΑΓΜΑ, οπότε ναι, μπορούν να
λένε ότι το κρέας που χρησιμοποιούν έχει ΒΑΣΗ ΒΟΟΕΙΔΩΝ.
Παρόλο που το επιχείρημά τους δεν στέκει και είναι αρκετά δόλιο, η Οικονομική δύναμη είπε ότι το προσυπογράφει, αφού δωροδοκήθηκαν πολλοί άνθρωποι,σε διαφορετικές θέσεις, σε πολύ υψηλά κυβερνητικά κλιμάκια. Για αυτό το λόγο, η McDonaldsέχει την πολυτέλεια να ανακοινώνει ότι αυτό που
βάζουν στα χάμπουργκερ είναι 100% κρέας που έχει ΒΑΣΗ ΒΟΟΕΙΔΗ, δηλαδή  κρέας «ΠΡΑΓΜΑ», εκείνων των πραγμάτων που ξέρουν ότι αφήνουν να    μεγαλώνουν σε ψευδό-στάβλους και με Διαδικασίες αμφιβόλου ηθικής.
Αλλά ΠΟΤΕ δε θα δείτε να υπάρχει καμία επεξήγηση ή ανακοίνωση όπου τα McDonald's να λένε ότι το κρέας που χρησιμοποιούν είναι «Βοοειδών»,   που είναι η κατάλληλη ονομασία για τον γενικό καθορισμό των ταύρων και των αγελάδων. Το χειρότερο από όλα αυτά, δεν είναι ότι τα    McDonaldsχρησιμοποιούν τη γενετική παραποίηση για να διατηρήσουν μεγαλύτερη την παραγωγή, αλλά ότι αυτό το κρέας, έχει έμμεσες επιπτώσεις στην υγεία..
Οι ουσίες και οι τοξίνες που αναπτύσσουν τα «ΠΡΑΓΜΑΤΑ» που εκτρέφουν ταMcDonald's, προκαλούν με το πέρασμα του χρόνου μη αναστρέψιμες ζημιές στην υγεία .
Αν νομίζατε ότι αυτό το   κάνουν μόνο τα McDonalds, πρέπει να ξέρετε ότι τα χάμπουργκερ των
    McNuggetsκαι τωνMcPollo, γίνονται από τα περισσεύματα της παραγωγής
    των KFC(παρακάτω θα διαβάσετε το σημείωμα σχετικά με τα KFC, και θα
    μάθετε την ποιότητα «φαγητού» που μας πουλάνε).Τα πρώτα αποτελέσματα
    λοιπόν, φαίνονται την επομένη που έχετε φάει χάμπουργκερ   McDonald's. Μεγάλο ποσοστό ανθρώπων, υφίστανται δυσπεψία και
    κολίτιδα. Αρχικά φαινόταν ότι αυτά τα συμπτώματα δεν ήταν ύποπτα αλλά
    με το πέρασμα του χρόνου, η ΜΗ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ των έμμεσων επιπτώσεων είναι ευδιάκριτη.
Είναι ένα φαινόμενο παρεμφερές με αυτό του AIDS,Εφόσον επωάζεται και παραμένει κρυμμένο για πολλά χρόνια, μέχρι τη στιγμή που λίγο λίγο φανερώνει τις κακοήθεις επιπτώσεις του.
    Παρόλο που δεν ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις, σε μέρη όπως τον
    Καναδά, την Αυστραλία και φυσικά τις ΗΠΑ, έχει γνωστοποιηθεί από
    επιστήμονες ειδικευμένους στο αντικείμενο, ότι η νόσος του Αλτσχαϊμερ
    σχετίζεται με την κατανάλωση χάμπουργκερ τωνMcDonald's, όπως και
    άλλες ασθένειες των οποίων η προέλευση δε σχετίζεται με άλλες
    αιτίες. Όπως διαπιστώνετε, όλα αυτά είναι εξαιρετικά δυσάρεστα, και
    για αυτό το λόγο, είναι πολύ σημαντικό όλοι να μάθουν, τι ποιότητα
    «φαγητού» μας προσφέρουν σε αυτά τα μέρη. Δεν θα επιτρέψουμε να μας πουλάνε κάτι που δεν είναι αυτό που λένε. Μόνο με την πίεση θα μπορέσουμε να προκαλέσουμε να χρησιμοποιούν ταMcDonald's αληθινό κρέας βοδινού και όχι κρέας «ΠΡΑΓΜΑ».
    Και τοKENTUCKY; ΤαKFC έχουν εδώ και χρόνια ξεφύγει από την παράδοση.
    Πολλοί είναι οι άνθρωποι που τρώνε στα KFC με θρησκευτική ευλάβεια.
    Δεν ξέρουν όμως τι πραγματικά τρώνε. Κατά τη διάρκεια μιας πρόσφατης
    έρευνας για ταKFC που έγινε στο πανεπιστήμιο του Νέου Χαμσαϊρ,
    ανακαλύφθηκαν ορισμένα ενοχλητικά γεγονότα. Πρώτα από όλα
    παρατηρήθηκε ότι η εταιρεία άλλαξε το όνομά της. ΑπόKentucky Fried
    Chicken(Τηγανιτά Κοτόπουλα Κεντάκι) έγινε KFC.
Μπορεί κάποιοι να πουν, Ε και; Αρχικά θεωρήθηκε ότι ήταν λόγω του τρόπου παρασκευής «FRIED»(τηγανιτά).. Δεν είναι όμως αυτό. Ο λόγος που μετονομάστηκε σεKFC είναι γιατί δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη λέξη «CHICKEN». Γιατί; Τα KFC δε χρησιμοποιούν «αληθινά κοτόπουλα ».
    Χρησιμοποιούν γενετικά παραποιημένους οργανισμούς. Αυτά που αποκαλούν
    «κοτόπουλα» διατηρούνται ζωντανά μέσω διασωληνώσεων στο σώμα τους που
    διοχετεύουν αίμα και θρεπτικές ουσίες στη δομή τους. Δεν έχουν ράμφη,
    φτερά ούτε πόδια.. Η δομή τους έχει περιοριστεί δραματικά ώστε να
    περιέχει μόνο κρέας. Αυτό είναι πολύ καλό για ταKFC εφόσον δεν έχουν
    μεγάλο κόστος παραγωγής. Δεν χρειάζεται να τα ξεπουπουλιάζουν, ή να
    αφαιρούν ράμφος ούτε πόδια.
Η κυβέρνηση τους υπέδειξε να αλλάξουν όλα  τα μενού τους έτσι ώστε να μην αναφέρεται πουθενά η λέξη «κοτόπουλο».
    Αν προσέξετε θα το παρατηρήσετε. Ακούστε και τις διαφημίσεις τους.
    Εγγυώμαι ότι δε θα δείτε ή θα ακούσετε τη λέξη «κοτόπουλο». Είναι ένα
    θέμα αρκετά ενοχλητικό.
 
Ελπίζω οι άνθρωποι να αρχίσουν να το συνειδητοποιούν και να το μεταφέρουν και σε άλλους
.
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ


Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ



ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΤΕ ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΙΤΕ ΟΧΙ ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ ΕΛΕΓΧΕΙ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΠΙΣΤΩΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ!!!ΑΥΤΟΙ ΟΔΗΓΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ!!!!!! ΟΡΙΣΤΕ ΕΝΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΑΡΘΡΟ.


Η ΠΡΩΤΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΝ ΗΠΑ

Το 1790, μόλις τρία χρόνια μετά την ψήφιση του Συντάγματος, οι Αργυραμοιβοί ξανακτύπησαν. Ο νεόκοπος υπουργός Οικονομικών Αλεξάντερ Χάμιλτον έκανε μια πρόταση νόμου στο Κογκρέσο για τη δημιουργία μιας νέας ιδιωτικής κεντρικής τράπεζας. Συμπτωματικά ήταν η χρονιά που ο Μάγιερ Ρότσιλντ έκανε την ακόλουθη επίσημη δήλωση από την ναυαρχίδα τράπεζα του στην Φρανκφούρτη.
Αφήστε με να εκδίδω και να ελέγχω τα χρήματα του κράτους και δεν έχω κανένα σεκλέτι για το ποιος φτιάχνει τους νόμους.
Ο Αλεξάντερ Χάμιλτον ήταν ένα όργανο των διεθνών τραπεζιτών. Ήθελε να δημιουργήσει κι άλλη ιδιωτική κεντρική τράπεζα, την Τράπεζα των Ηνωμένων Πολιτειών (Bank of The United States), και το έκανε. Έπεισε τον Ουάσινγκτον να συνυπογράψει το νόμο παρά τις επιφυλάξεις του και την αντίθεση και τις αντιρρήσεις των Τζέφερσον και Μάντισον.
Για να υπερνικήσει τις αντιρρήσεις του Ουάσινγκτον ο Χάμιλτον ανέπτυξε το επιχείρημα των "συνεπαγομένων εξουσιών" που από τότε χρησιμοποιείται πολύ συχνά για να καταπατείται το Σύνταγμα. Ο Τζέφερσον πολύ σωστά προέβλεψε τα φρικτά επακόλουθα του ανοίγματος ενός τέτοιου κουτιού της Πανδώρας που θα επέτρεπε στους δικαστές να "συνεπάγουν" οτιδήποτε τους αρέσει.
Είναι ενδιαφέρον ότι μια από τις πρώτες δουλειές του Χάμιλτον, όταν αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή, το 1782, ήταν υπασπιστής του Ρόμπερτ Μόρρις, του Προέδρου της Τραπέζης της Βορείου Αμερικής. Ένα χρόνο πριν ο Χάμιλτον είχε γράψει ένα γράμμα στον Μόρρις:
Ένα εθνικό χρέος, αν δεν είναι υπερβολικό, θα είναι για μας εθνική ευλογία.
"Ευλογία" για ποιόν;
Μετά από ένα χρόνο σφοδρών συζητήσεων, στα 1791, το Κογκρέσο ψήφισε τον τραπεζικό νόμο του Χάμιλτον και όρισε τη διάρκεια της σύμβασης σε 20 χρόνια. Η νέα τράπεζα θα ονομαζόταν Πρώτη Τράπεζα των Η ΠΑ. Με αυτό τον τρόπο άρχισε ο Τρίτος Αμερικανικός Τραπεζικός Πόλεμος.
Η Πρώτη Τράπεζα των Η ΠΑ είχε την έδρα της στη Φιλαδέλφεια. Της δόθηκε η εξουσία της έκδοσης χρήματος και του δανεισμού με ελάχιστα αποθεματικά. Το 80% των μετοχών της θα συγκεντρωνόταν από ιδιωτικές τοποθετήσεις. Το υπόλοιπο 20% θα αγοραζόταν από την Κυβέρνηση των ΗΠΑ με την λογική ότι η κυβέρνηση δεν θα συμμετείχε στη διοίκηση, απλώς θα παρείχε το αρχικό κεφάλαιο για το υπόλοιπο 80% των ιδιοκτητών.
Όπως συνέβη με την Τράπεζα της Βορείου Αμερικής, και την Τράπεζα της Αγγλίας πριν από αυτή, οι Μέτοχοι ποτέ δεν κατέβαλαν ολόκληρο το ποσό για την απόκτηση των μεριδίων τους. Η Αμερικανική Κυβέρνηση κατέθεσε το μερίδιο της, που ήταν $2.000.000, σε μετρητά. Κατόπιν η τράπεζα, μέσω του παλιού μαγικού τρόπου του δανεισμού έναντι ελαχίστων αποθεματικών, χορήγησε δάνεια στους καταστατικούς της επενδυτές ούτως ώστε αυτοί να συγκεντρώσουν τα υπόλοιπα $8.000.000 που χρειάζονταν γι αυτή την, χωρίς κίνδυνο, επένδυση.
Όπως συνέβη με την Τράπεζα της Αγγλίας το όνομα της τράπεζας, Τράπεζα των Ηνωμένων Πολιτειών, επιλέχθηκε σκοπίμως ωστε να «αποκρυφτεί»το γεγονός οτι ήταν ιδιωτικά ελεγχόμενη. Όπως και στην περίπτωση Της Τράπεζας της Αγγλίας τα ονόματα των «επενδυτών» δεν αποκαλύφθηκαν ποτέ, τράπεζα
Η τράπεζα παρουσιάσθηκε στο Κογκρέσο ως παράγοντας εξασφάλισης σταθερότητας στο τραπεζικό σύστημα και εξάλειψης του πληθωρισμού. Δείτε τι επακολούθησε. Στα πέντε πρώτα χρόνια λειτουργίας της η Αμερικανική Κυβέρνηση δανείσθηκε $8.200.000 και ο πληθωρισμός αυξήθηκε κατά 72%.
Ο Τζέφερσον, Υπουργός Εσωτερικών, τότε παρακολουθούσε το δανεισμό με δυσφορία και απογοήτευση, ανίκανος να τον εμποδίσει:
Θα ήθελα να υπήρχε η δυνατότητα να κάνω μία μοναδική τροποποίηση στο Σύνταγμα για να αρθεί ή ικανότητα της ομοσπονδιακής κυβέρνησης να δανείζεται.
Ο Πρόεδρος Άνταμς κατηγόρησε την έκδοση ιδιωτικών τραπεζογραμματίων σαν απάτη ενάντια στο λαό. Υποστηρίχθηκε σ' αυτή την άποψη του από όλους τους συντηρητικούς της εποχής του.
Γιατί να συνεχίζουμε να εξαντλούμεθα από τις ιδιωτικές τράπεζες, που έχουν κυβερνητικά προνόμια, για το τίποτα;
Εκατομμύρια Αμερικανοί αισθάνονται το ίδιο σήμερα. Παρακολουθούν με φοβερή απογοήτευση και ο Αμερικανός φορολογούμενος βυθίζεται στη λήθη από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση που δανείζεται από τις ιδιωτικές τράπεζες και τους πλούσιους τα χρήματα που η κυβέρνηση έχει το δικαίωμα και το καθήκον να εκδίδει η ίδια, χωρίς χρέος.
Αν και ονομαζόταν, λοιπόν, η Πρώτη Τράπεζα των Ηνωμένων Πολιτειών, δεν ήταν η πρώτη προσπάθεια για μια ιδιωτική κεντρική τράπεζα στις ΗΠΑ. Όπως συνέβη και σ' αυτές που προηγήθηκαν, την Τράπεζα της Αγγλίας και την Τράπεζα της Βορείου Αμερικής, η κυβέρνηση προσέφερε τα απαραίτητα μετρητά για ξεκινήσουν τη λειτουργία τους και κατόπιν οι τραπεζίτες δάνεισαν τα χρήματα αυτά ο ένας στον άλλο για να αγοράσουν τις υπόλοιπες μετοχές των τραπεζών.
Ήταν μια κατεργαριά απλή και εύκολη και δεν ήταν δυνατό να ξεφεύγουν με αυτό τον τρόπο για καιρό.
Η ΑΝΑΡΡΙΧΗΣΗ ΤΟΥ ΝΑΠΟΛΕΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ
Ας ταξιδέψουμε πίσω στην Ευρώπη για να δούμε πως ένας άνθρωπος ήταν δυνατό να διαχειριστεί επιδέξια ολόκληρη τη Βρετανική οικονομία καθώς εξασφάλισε πρώτος τα νέα της τελικής ήττας του Ναπολέοντα.
Στο Παρίσι, το 1800, η Τράπεζα της Γαλλίας
οργανώθηκε κατά πρότυπά της Τράπεζας της Αγγλίας, Αλλά ο Ναπολέων αποφάσισε ότι η Γαλλία έπρεπε να απελευθερωθεί από το χρέος. Δεν εμπιστεύθηκε την Τράπεζα της Γαλλίας ακόμα και όταν τοποθέτησε μερικούς από τους συγγενείς του στο διοικητικό της συμβούλιο.
Ο Ναπολέων διακήρυττε ότι όταν μια κυβέρνηση εξαρτάται από τα χρήματα των τραπεζιτών βρίσκεται υπό έλεγχο ακόμα και όταν οι επικεφαλείς της κυβέρνησης είναι ανεξάρτητοι: Το χέρι που δίνει είναι πάντα πάνω από το χέρι που έρχεται. Το χρήμα δεν έχει πάτρίδα,οι κεφαλαιούχοι δεν είναι πατριώτες και δεν έχουν καμμία αρέτη, ο μοναδικός τους αντικειμενικός σκοπός είναι το κέρδος.
Διέβλεψε ορθά τους κίνδυνους αλλά δεν πήρε τα απαραίτητα μέτρα προφύλαξης που θα έδιναν τη λύση. .την Αμερική τότε κατέφθανε ανέλπιστη (Βοήθεια. Το 1800 ο Τόμας Τζέφερσον νίκησε με μικρή διαφορά τον Τζον Άνταμς και έγινε ο τρίτος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Το 1803 ο Τζέφερσον και ο Ναπολέων εσύναψαν μια συμφωνία. Οι ΗΠΑ θα έδιναν στον Ναπολέοντα $3.000.000 σε χρυσό παίρνοντας σαν αντάλλαγμα μια τεράστια εδαφική έκταση δυτικά του ποταμού Μισισιπή, επρόκειτο για την Εξαγορά της Λουϊζιάνας.
Με αυτά τα τρία εκατομμύρια δολάρια σε χρυσό, σύντομα, προετοίμασε έναν ολόκληρο στρατό και ξεκίνησε την κατάκτηση της Ευρώπης. Αλλά η Αγγλία και η Τράπεζα της Αγγλίας ανασυντάχθηκαν γρήγορα και κατόρθωσαν να του αντιταχθούν. Χρηματοδότησαν κάθε κράτος στο δρόμο του θερίζοντας τα κολοσσιαία κέρδη του πολέμου. Η Πρωσσία, η Αυστρία και τελικά η Ρωσσία υπερχρεώθηκαν σε μια μάταιη προσπάθεια να τον σταματήσουν.
Τρία χρόνια αργότερα, όταν το κύριο σώμα του Γαλλικού στρατού βρισκόταν στη Ρωσσία, ο τριαντάχρονος Νάθαν Ρότσιλντ, επικεφαλής του παραρτήματος του Λονδίνου της οικογένειας Ρότσιλντ, ανέλαβε προσωπικά την πραγματοποίηση ενός ριψοκίνδυνου σχεδίου. Να περάσει λαθραία μέσα από τη Γαλλία ένα φορτίο χρυσού απαραίτητο για_την χρηματοδότηση μιας επίθεσης από την πλευρά της Ισπανίας, επικεφαλής της επίθεσης ο Δούκας του Ουέλινγκτον .
Ο Νάθαν αργότερα υπερηφανευόταν, σε ένα δείπνο στο Λονδίνο, ότι ήταν η καλύτερη επιχείρηση που έκανε' ποτέ. Κέρδιζε χρήματα σε κάθε βήμα της αποστολής. Δεν φανταζόταν ότι θα έφτιαχνε πολύ περισσότερο κερδοφόρες επιχειρήσεις στο κοντινό μέλλον.
Οι επιθέσεις του Ουέλινγκτον από το νότο, και άλλες ήττες, τελικά ανάγκασαν τον Ναπολέοντα να παραιτηθεί. Ο Λουδοβίκος 18ος στέφθηκε βασιλιάς και ο Ναπολέων εξορίστηκε, θεωρητικά για πάντα, στο Έλβα, ένα μικροσκοπικό νησί κοντά τις ακτές της Ιταλίας.
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΩΝ ΗΠΑ ΚΑΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ 1812
Ενώ ο Ναπολέων βρισκόταν στην εξορία, προσωρινά ηττημένος από την Αγγλία με την οικονομική υποστήριξη των Ρότσιλντ, η Αμερική προσπαθούσε να απελευθερωθεί από την κεντρική της τράπεζα.
Το 1811 μια πρόταση νόμου κατατέθηκε στο Κογκρέσο για την ανανέωση της σύμβασης της Τράπεζας των ΗΠΑ. Η δημόσια συζήτηση προέκυψε "καυτή" και τα μέλη του νομοθετικού σώματος από την Πενσυλβάνια και τη Βιρτζίνια κατέθεσαν ψηφίσματα που απαιτούσαν από το Κογκρέσο να "σκοτώσει" την Τράπεζα.
Σύσσωμος ο τύπος της εποχής επιτέθηκε ανοικτά στη τράπεζα αποκαλώντας τη: μια μεγάλη απάτη, αρπακτικό όρνεο, οχιά και κόμπρα. Μακάρι να είχαμε ξανά ανεξάρτητο τύπο στην Αμερική!
Ένα μέλος του Κογκρέσου, ονόματι Ρ. Β. Πόρτερ , επιτέθηκε στην τράπεζα από το βήμα του Κογκρέσου, προειδοποιώντας προφητικά ότι αν ανανεωνόταν η σύμβαση της τράπεζας το Κογκρέσο "θα είχε τοποθετήσει στο στήθος του Συντάγματος μια οχιά που κάποια μέρα θα δάγκωνε στην καρδιά τις ελευθερίες αυτής της χώρας".
Το μέλλον φαινόταν δυσοίωνο για την τράπεζα.
Κάποιοι συγγραφείς αναφέρουν οτι ο Νάθαν Ρότσιλντ προειδοποιησε τις ΗΠΑ ότι θα βρεθούν μπλεγμένες στον
πιο καταστροφικό πόλεμο αν δεν ανανωνόταν ησύμβαση της Τράπεζας. Αλλά αυτή η δήλωση δεν ήταν αρκετή. Όταν καθάρισε η ατμόσφαιρα η πρόταση νόμου για την ανανέωση της σύμβασης έχασε για μια μόλις ψήφο στη Βουλή και βρέθηκε σε αδιέξοδο στη Γερουσία (ισοπαλία).
Τέταρτος πρόεδρος της Αμερικής ήταν ο Τζέιμς Μάντισον και βρισκόταν στη θέση του στο Λευκό Οίκο.
Θυμηθείτε ότι ο Μάντισον ήταν ένας "αφοσιωμένος" αντίπαλος της τράπεζας. Ο Αντιπρόεδρος του Τζώρτζ
Κλίντον (George Clinton) έσπασε την ισοπαλία στη Γερουσία και έστειλε την Πρώτη Τράπεζα των ΗΠΑ - τη
δεύτερη ιδιωτική κεντρική Τράπεζα με έδρα την Αμερική στη λήθη. Έτσι και ο Τρίτος Αμερικανικός Τραπεζικός Πόλεμος, που διήρκεσε είκοσι χρόνια, τελείωσε με ήττα των Αργυραμοιβών.
Μέσα σε πέντε μήνες, όπως είχε προαναγγείλει ο Ρότσιλντ, η Αγγλία επιτέθηκε στις ΗΠΑ και άρχισε ο Πόλεμος του 1812.Αλλά οι Βρετανοί ήταν απασχολημένοι ακόμα πολεμώντας τον Ναπολέοντα
και ο πόλεμος τελείωσε κατόπιν συμφωνίας σε ισοπαλίατο 1814.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια του πολέμου το Αμερικανικό Υπουργείο Οικονομικών "έκοψε" κάποιο ποσό χρημάτων, χωρίς υποχρέωση τόκου, για να υποστηρίξει οικονομικά την πολεμική προσπάθεια. Μια πράξη που δεν επαναλήφθηκε μέχρι τον Εμφύλιο Πόλεμο.
Αν και οι Αργυραμοιβοί βρέθηκαν πρόσκαιροι στο καναβάτσο κάθε άλλο παρά είχαν ηττηθεί. Τους πήρε
μόλις δύο χρόνια για να εμφανίσουν μια τέταρτη ιδιωτική κεντρική τράπεζα και αυτή ήταν μεγαλύτερη
και ισχυρότερη από πριν.

Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΒΑΤΕΡΛΟ ΤΟ 1815
Ας επιστρέψουμε όμως για λίγο στον Ναπολέοντα. Αυτό το επεισόδιο εύστοχα περιγράφει την πανουργία που χρησιμοποίησαν οι Ρότσιλντ για κατακτήσουν το Βρετανικό Χρηματιστήριο μετά το Βατερλό.
Το 1815, ένα χρόνο μετά το τέλος του Πολέμου του 1812, ο Ναπολέων απέδρασε από την εξορία του και επέστρεψε στο Παρίσι. Γαλλικά στρατεύματα εστάλησαν να τον συλλάβουν αλλά είχε τέτοιο χάρισμα που οι στρατιώτες συγκεντρώθηκαν γύρω από τον παλιό τους αρχηγό και τον ανακήρυξαν Αυτοκράτορα για άλλη μια φορά. Ο Ναπολέων επέστρεψε στο Παρίσι σαν ήρωας. Ο βασιλιάς Λουδοβίκος έφυγε τρέχοντας στην εξορία και ο Ναπολέων ξανακάθισε στο Γαλλικό Θρόνο. Αυτή τη φορά χωρίς να ριχθεί ούτε ένας πυροβολισμός.
Το Μάρτιο του 1815 ο Ναπολέων εξόπλισε ένα στράτευμα το οποίο ο Δούκας του Ουέλινγκτον νίκησε τρεις μήνες αργότερα στο Βατερλό.
Ο Ναπολέων δανείσθηκε πέντε εκατομμύρια λίρες από την τράπεζα Όβαρντ του Παρισιού για μπορέσει να επανεξοπλισθεί. Δεν ήταν λοιπόν ασυνήθιστο, από τούδε_και στο εξής, για μια ιδιωτική κεντρική τράπεζα να υποστηρίζει οικονομικά και τις δύο πλευρές στον πόλεμο.
Γιατί όμως μια κεντρική τράπεζα να χρηματοδοτεί και τις δύο αντιτιθέμενες πλευρές σε ένα πόλεμο; Επειδή ο πόλεμος είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός οικονομικών χρεών. ΄Ένα κράτος θα δανεισθεί οποιοδήποτε ποσό για να νικήσει. Ο τελικός ηττημένος θα δανεισθεί αρκετά για να διατηρήσει την κούφια ελπίδα της νίκης και ο τελικός νικητής όσα χρειάζεται για να νικήσει. Αλλωστε τέτοια δάνεια συνήθως στηρίζονται σε φοβερούς όρους, στην! εγγύηση του νικητή ότι ο ηττημένος θα αναλάβει την πληρωμή των χρεών του. Μόνο οι τραπεζίτες δεν πρόκειται να χάσουν.
Το πεδίο της μάχης του Βατερλό βρίσκεται τριακόσια είκοσι χιλιόμετρα βορειοανατολικά του Παρισιού, στο σημερινό κράτος του Βελγίου. Εκεί ο Ναπολέων δέχθηκε την τελική του ήττα αφού χιλιάδες Γάλλοι και Αγγλοι έχασαν τη ζωή τους εκείνη τη μέρα του υγρού καλοκαιριού, τον Ιούνιο του 1815.
Τότε, στις 18 Ιουνίου, 74.000 Γάλλοι στρατιώτες συγκρούσθηκαν με 67.000 από τη Βρετανία και άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, Η έκβαση της μάχης ήταν αμφίβολη. Και αν ο Ναπολέων είχε επιτεθεί λίγες ώρες νωρίτερα πιθανώς θα είχε κατακτήσει τη νίκη.
Ανευ σημασίας όμως. Στο Λονδίνο ο Νάθαν Ρότσιλντ σχεδίαζε πως θα εκμεταλλευόταν την ευκαίρία ώστε να αποκτήσει τον έλεγχο της Βρετανικής χρηματιστηριακής αγοράς. Ο Ρότσιλντ τοποθέτησε ένα έμπιστο πράκτορα, που ονομαζόταν Ρόθγουορθ , στη βόρεια πλευρά του πεδίου της μάχης, κοντά στη θάλασσα της Μάγχης. Αφού οριστικοποιήθηκε το αποτέλεσμα της σύγκρουσης ο Ρόθγουρθ αναχώρησε για την Αγγλία. Μετέφερε τα νέα στον Νάθαν Ρότσιλντ 24 ώρες πριν από τον αγγελιοφόρο του Ουέλινγκτον.
Ο Ρότσιλντ κατευθύνθηκε βιαστικά στο χρηματιστήριο και πήρε τη συνηθισμένη θέση του μπροστά από την αρχαία κολώνα. Όλα τα μάτια βρίσκονταν, επάνω του.
Όλοί γνώριζαν το_θρυλικό δίκτυο επικοινωνιών των
Ρότσιλντ. Αν ο Ουέλινγκτον είχε ηττηθεί και ο Ναπολέων ήταν ξανά ο απόλυτος κυρίαρχος της Ι Ευρώπης η οικονομική κατάσταση της Βρετανίας θα είχε "μαύρα χάλια". Ο Ρότσιλντ φαινόταν μελαγχολικός. Στεκόταν ακίνητος και κατσούφης. Τότε αναπάντεχα άρχισε να πουλάει.
Κάποιοι νευρικοί επενδυτές είδαν ότι ο Ρότσιλντ πουλούσε και πίστεψαν ότι αυτό μπορούσε να σημαίνει μόνο ένα πράγμα: Ο Ναπολέων έπρεπε να ήταν ο νικητής και ο Ουέλινγκτον να είχε ηττηθεί. Η χρηματαγορά κατρακύλησε. Σύντομα όλοι πουλούσαν τα ομόλογα της Βρετανικής κυβέρνησης και όποιες άλλες μετοχές είχαν. Φυσικά οι τιμές έπεσαν κατακόρυφα. Και τότε ο Ρότσιλντ και οι οικονομικοί του σύμμαχοι άρχισαν να αγοράζουν μυστικά_μέσω αντιπροσώπων-
Παραμύθια και τούμπανα θα μου πείτε; Εκατό χρόνια αργότερα οι Τάϊμς της Νέας Υόρκης δημοσίευσαν μια ιστορία προαναφερόταν στον εγγονό του Νάθαν Ρότσιλντ ο οποίος είχε προσπαθήσει να εξασφαλίσει μιας δικαστική απόφαση απαγόρευσης ενός βιβλίου για αυτή την ιστορία. Η οικογένεια Ρότσιλντ αμφισβητούσε την πραγματικότητα της ιστορία και θεωρούσε το βιβλίο λιβελογράφημα. Αλλά το δικαστήριο απέρριψε την αίτηση των Ρότσιλντ και τους καταδίκασε στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων.
Το πιο ενδιαφέρον σημείο της ιστορίας είναι μερικοί συγγραφείς που υποστηρίζουν ότι μια μέρα μετά τη μάχη του Βατερλό και μέσα σε λίγες ώρες ο Νάθαν Ρότσιλντ και τα φίλα προσκείμενα του οικονομικά συμφέροντα εξουσίαζαν όχι μόνο το χρηματιστήριο αλλά και την ίδια την τράπεζα της Αγγλίας. Μια ενδιαφέρουσα ιδιαιτερότητα που είχε μια κατηγορία ομολόγων της βρετανικής κυβέρνησης ήταν ότι ήταν μετατρέψιμα σε μετοχές της Τράπεζας της Αγγλίας. Οι επιγαμίες με τους Μοντεφιόρε, τους Κοέν και τους Γκόλτνσμιθ , τραπεζικές οικογένειες που ιδρύθηκαν στην Αγγλία έναν αιώνα πριν τους Ρότσιλντ, εμπλούτισαν τον οικονομικό έλεγχο που ασκούσε ο Ρότσιλντ. Αυτός ο έλεγχος εδραιώθηκε ολοκληρωτικά ύστερα από το Νόμο του Πήλ για τις Τράπεζες το 1844. Αν όντως ή όχι η οικογένεια Ρότσιλντ απέκτησε μαζί με τους οικονομικούς της συμμάχους τον αδιαμφισβήτητο έλεγχο της Τράπεζας της Αγγλίας (της πρώτης και πλουσιότερης ιδιωτικής κεντρικής τράπεζας σε ένα μεγάλο Ευρωπαϊκό κράτος) με αυτό τον τρόπο ένα πράγμα είναι σίγουρο: στα μέσα του 19ου αιώνα οι Ρότσιλντ ήταν η πλουσιότερη οικογένεια στον κόσμο. Επίσης εξουσίαζαν μια πλειάδα μικρότερων σε δύναμη οικογενειών όπως οι Βάρμπουργκ και οι Σιφφ που συνέδεσαν τον υπερμεγέθη πλούτο τους σ' αυτόν των Ρότσιλντ.
Πραγματικά το υπόλοιπο του 19ου αιώνα είναι γνωστό σαν "η εποχή των Ρότσιλντ". Ένας συγγραφέας, ο Ιγνάτιος Μπάλλα, υπολόγισε το 1913 την ατομική τους περιουσία σε πάνω από δύο δισεκατομμύρια δολάρια. Καταλάβετε το! η αγοραστική δύναμη του δολαρίου της εποχής ήταν πάνω από 1000% της σημερινής. Παρά τον υπερβολικό πλούτο η οικογένεια γενικά καλλιέργησε μια___διακριτική ατμόσφαιρα αφάνειας και ανωνυμίας. Αν και η οικογένεια ελέγχει χιλιάδες τράπεζες, βιομηχανικές, εμπορικές, μεταλλευτικές και τουριστικές επιχειρήσεις, μόνο μια χούφτα μέλη της φέρουν το_όνομα Ρότσιλντ.
Με_το τέλος του 19ου αιώνα ένας ειδικός υπολόγισε ότι η οικογένεια Ρότσιλντ είχε" ύπό τόν έλεγχο της τον μισό πλούτο του πλανήτη.
Ανεξάρτητα με την έκταση της τεράστιας περιουσίας τους είναι λογικό να υποθέσουμε ότι το ποσοστό συμμετοχής τους στον παγκόσμιο πλούτο έχει αυξηθεί δραματικά από τότε καθώς η δύναμη γεννά την όρεξη για περισσότερη δύναμη. Αλλά από τις αρχές του 20ου αιώνα οι Ρότσιλντ έχουν προσεκτικά καλλιεργήσει την αντίληψη ότι η δύναμη τους κατά κάποιο τρόπο φθίνει έστω και αν ο πλούτος τούς, όπως και αυτός των οικονομικών συμμάχων τους, αυξάνει όπως και ο έλεγχος ττου ασκούν στις τράπεζες, στις καταχρεωμένες επιχειρήσεις, στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τους πολιτικούς και τα κράτη. Παντού, έχοντας διάμεσους πληρεξουσίους, αντιπροσώπους και διαπλεκομένα διευθυντήρια που "συγκαλύπτουν τον πραγματικό τους ρόλο.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΡΘΡΑ ΚΑΙ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΡΑΣΗ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ

http://www.antipliroforisi.com/home/...id=5&Itemid=28
Ο χρήστης danger δεν είναι συνδεδεμένος 
Διαβάστε περισσότερα...

Επέτειος υποδούλωσης.Καλή λεφτεριά.


Επέτειος υποδούλωσης από μια κυβέρνηση ανικάνων και προδοτών των προσδοκιών του λαού, και συνέχεια των προηγουμένων ως κακό αντίγραφο. Ας ελπίσουμε να δούμε σύντομα μια λαμπρή μέρα αλλοιώς….
Μάντζαρης Γεώργιος
*****************************************************************
Πηγή:  Λευτέρης Στουκογεώργος
Πληροφορίες και υλικό για την οικονομική κρίση
(που είναι μέρος της πολιτισμικής κρίσης)
Επειδή η κυρίαρχη προπαγάνδα (επικοινωνία την λένε τώρα) είναι στο απόγειο της καλό είναι να θυμόμαστε ότι με την  μερική αλήθεια κατασκευάζουν πραγματικότητες, δημιουργούν απόλυτες και μοναδιαίες αλήθειες που εξυπηρετούν αποκλειστικά και μόνο τους στόχους της κυρίαρχης τάξης.
Για την κατασκευή υπηκόων και την χειραγώγηση των μαζών έχουν γράψει πολλοί μεταξύ των οποίων, ο Βίλχεμ Ράιχ, ο Ράουτερ και o Tσόμσκι. Παραθέτω μερικές από τις στρατηγικές χειραγώγησης των μαζών  από το βιβλίο του Σιλβέν Τιμσίτ:
1.Η στρατηγική της απόσπασης προσοχής από τα σημαντικά προβλήματα. (κλασσικό)
2.Η δημιουργία προβλημάτων και η μετέπειτα προσφορά λύσεων
3.Η στρατηγική της σταδιακής εφαρμογής (σύνηθες στη χώρα)
4.Η στρατηγική της αναμονής (η μελλοντική θυσία γίνεται εύκολα αποδεκτή)
5.Απεύθυνση του λόγου στο κοινό με τόνο και επιχειρήματα παιδικά (διαφημίσεις και όχι μόνο)
6.Χρήση συναισθήματος για μείωση λογικής ανάλυσης και κριτικής σκέψης.
7.Διατήρηση του κοινού στην άγνοια και ικανοποίηση από την μετριότητα.
8. ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΕΝΟΧΗΣ (τα φάγαμε μαζί) ώστε, αντί να εξεγείρονται οι άνθρωποι ενάντια στο οικονομικό σύστημα, να υποτιμούν τους εαυτούς τους και μετά πέφτουν σε κατάθλιψη και σε αναστολή δράσης. ΧΩΡΙΣ ΔΡΑΣΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ. (από την στήλη του Ρουμελιώτη στην Ε)
ΕΠΕΙΔΗ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΥΔΕΤΕΡΗ, ΕΠΕΙΔΗ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ,   ΕΧΕΙ ΚΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ.
Το ότι ο καπιταλισμός και η δημοκρατία ΔΕΝ είναι συστατικά του ίδιου ενιαίου σχεδίου, εξυφαίνεται από την ίδια την Ιστορία. Ακόμα και ο VILFREDO PARETO, ένας από τους μεγάλους θεωρητικούς του νεοκλασικού συστήματος (απολογητές του συστήματος κατά Marx) και συνεχιστής της θεωρίας του Walras, βιομήχανος στο Vercelli της Β.Ιταλίας, απογοητεύτηκε τόσο πολύ από τον καπιταλισμό που τα παράτησε όλα, θεωρία και πρακτική και αποσύρθηκε στην Ελβετία, όπου έγραψε, στην θεωρία των ελίτ (κυβερνητικών και μη), πως η εξουσία διεκδικείται πάντα με την βία και έγινε θεωρητικός του φασισμού.
Καλό είναι να γνωρίζουμε ότι την περίοδο μέχρι την κυριαρχία του καπιταλισμού επί του φεουδαρχισμού, τα  θεωρητικά μοντέλα των νεοκλασικών είναι περίπου ιδεατά και παραδεισένια.
Ο καπιταλισμός είναι η πρώτη κοινωνικοοικονομική τάξη πραγμάτων που απλοποιεί το νόημα· δεν είναι παγκόσμιος στο επίπεδο του νοήματος (δεν υπάρχει παγκόσμια «καπιταλιστική κοσμοθεωρία», δεν υπάρχει καθαυτό «καπιταλιστικός πολιτισμός»· το πρωταρχικό δίδαγμα της παγκοσμιοποίησης είναι ακριβώς ότι ο καπιταλισμός μπορεί να συμβαδίσει με όλους τους πολιτισμούς, από τον χριστιανικό μέχρι τον ινδουιστικό και τον βουδιστικό). Η παγκόσμια διάσταση του καπιταλισμού μπορεί να υποστηριχθεί μόνο στο επίπεδο της αλήθειας -χωρίς- νόημα, ως το «Πραγματικό» του μηχανισμού της παγκόσμιας αγοράς(…). Το πρόβλημα είναι ένα πρόβλημα νοήματος, και εδώ ακριβώς είναι που η θρησκεία επανεφευρίσκει σήμερα το ρόλο της, ανακαλύπτοντας εκ νέου την αποστολή της, ως ο παράγοντας ο οποίος εγγυάται μια ζωή με νόημα σε αυτούς που μετέχουν στην άνευ νοήματος λειτουργία της καπιταλιστικής μηχανής…(.SLAVOJ ŽIŽEK, Πρώτα σαν ιδεολογία και μετά σαν φάρσα, μτφρ. Νεκτάριος Καλαϊτζής, εκδόσεις Scripta).
Οι βασικοί πυλώνες στην δημιουργία και ανάπτυξη του καπιταλιστικού συστήματος είναι:
α) Η σταδιακή επικράτηση της αστικής τάξης επί της φεουδαρχίας
β) Το κράτος
γ) Η δημιουργία των τραπεζών
δ) Η σύσταση των Α.Ε.
α)Για το πρώτο έχουν ήδη γραφτεί πάρα πολλά .Λακωνικά θα πω ότι ο καπιταλισμός ξεκίνησε περί τον 16ο αιώνα και η τελική του επικράτηση ολοκληρώθηκε τον 19ο αιώνα με το τέλος των αυτοκρατοριών και την επικράτηση των εθνικών κρατών.
β)Για το Κράτος έχουν να ειπωθούν πολλά αλλά δεν θέλω να επεκταθώ.(Προσωπικά πιστεύω ότι προς το παρόν η ανάλυση του αυταρχικού κράτους από τον Νίκο Πουλαντζά  παραμένει  η τελευταία ολοκληρωμένη ανάλυση).
γ)Ας περάσουμε λοιπόν στις τράπεζες.
Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ
Η πρώτη τράπεζα με την σημερινή μορφή εμφανίζεται στην Φλωρεντία στην εποχή του Κόσιμου Μέδικου (την ίδια περίοδο των Μεδίκων τον 15ο αιώνα δημιουργούσε ο Leonardo Da Vinci και ο Michelangelo Buonarroti)
Μεγάλη ανάπτυξη γνώρισαν στην Ολλανδία την εποχή της πρώτης αποικιοκρατίας και μετά πάρα πολύ γρήγορα εξαπλώθηκαν σε όλες τις μορφές της οικονομίας, σ’ όλα τα σχήματα της γεωγραφίας και είναι ο βασικός μοχλός του καπιταλιστικού συστήματος .
Παραφράζοντας τον άγγλο ποδοσφαιριστή Γκάρυ Λίνεκερ θα έλεγα ότι ισχύει το: «ΟΛΟΙ ΠΑΡΑΓΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΚΕΡΔΙΖΟΥΝ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ».
Το μενού των τραπεζών έχει τοπικές, συνεταιριστικές, ιδιωτικές, δημόσιες, επενδυτικές, πολυεθνικές εταιρίες,  χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, κεντρικές, υπερ-κεντρικές, ομοσπονδιακές, διεθνείς μα πάνω απ’ όλες υπάρχει η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, η περίφημη Bank of International Settlements.
ΓΙΑΤΙ ΚΕΡΔΙΖΟΥΝ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ
Η διαδικασία δημιουργίας χρήματος γίνεται μέσω λογιστικού χρήματος που διοχετεύεται στο κυκλοφοριακό σύστημα, ήτοι με την δημιουργία νέου χρήματος (FIAT MONEY) δηλ. παραγωγή χρήματος που δημιουργείται από το τίποτα .Οι εμπορικές τράπεζες μπορούν να δανείζουν επιχειρήσεις και ιδιώτες, ένα συγκεκριμένο πολλαπλάσιο ποσό των αποθεμάτων τους. Με βάση τις διεθνείς συμφωνίες Βασιλεία Ι και ΙΙ  η σχέση είναι 1:50 στην Βασιλεία ΙΙΙ θα γίνει η σχέση 1:33, αλλά αυτό για το 2018). Στην Ευρώπη πρέπει να έχουν ρεζέρβα 2% και να δανείζουν το 50πλάσιο. Γι’ αυτό δεν θέλουν μετρητά αφού δεν μπορούν να 50πλασιάσουν και περιορίζουν συνεχώς τα μετρητά με πλαστικό χρήμα (επ’ ευκαιρίας του νέου νόμου περί κάρτας συναλλαγών, νέα υποστήριξη του κράτους προς τις τράπεζες και νέα κέρδη προβλέπονται για τις τράπεζες).
Π.χ. Κάποιοι καταθέτουν 1 εκ. σε τραπεζικό λογαριασμό, άρα η τράπεζα δύναται να δανείζει 50 εκ.(δηλαδή  49 φορές περισσότερο) Χ 5% μέσο επιτόκιο δανείων, κερδίζει ετησίως 2,5εκ.  Με καταθέσεις συνεπώς 1 εκατομμυρίου κερδίζει η τράπεζα 250% ετησίως ( 20% μηνιαίως, ή αλλιώς τι εστί τοκογλυφία). Αν προσθέσουμε και άλλα τεχνάσματα με αέρα (βλέπε CDS)τότε κερδίζει έως και 500% ετησίως (να σημειώσουμε ότι “τυχαία και μάλλον συμπτωματικά” τo 75% των CDS είναι στην κατοχή της Goldman Sachs., της JP Morgan  και της Deutsche Bank). Από την συνολική προσφορά χρήματος (Μ) στην πραγματικότητα μόνο το 3% παγκοσμίως είναι πραγματικό χρήμα (Μ1). Το υπόλοιπο χρήμα (Μ2+Μ3) αφορά πλαστικό χρήμα. Μπορείτε λοιπόν να φανταστείτε τι λεφτά  χάθηκαν με την κρίση των ενυπόθηκων δανείων στις ΗΠΑ.
Οι Γαλλικές τράπεζες έχουν δανείσει την Ελλάδα 75δις, άρα είχαν καταθέσεις στην ΕΚΤ το πολύ 1,5δις (φτάνει και το 100πλάσιο). Έτσι στο γ’ τετράμηνο του 2009 το σύνολο των ελληνικών δανείων ήταν 302,600δις $. Άρα οι ξένες τράπεζες διέθεσαν μόλις 6,052 δις$. Αν η Ελλάδα χρεοκοπούσε έπρεπε να επιστρέψουν 276δις$ άρα αρκετές τράπεζες θα χρεοκοπούσαν.
Μία ενδεχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας τον Μάιο του 2010, εντός του πρώτου έτους δηλαδή της ασφάλισης της με CDS χαμηλότερα των 200 μονάδων βάσης (2%) κατά μέσον όρο, θα κόστιζε στις ασφαλιστικές εταιρείες το 50πλάσιο – στους δε κερδοσκόπους ασύλληπτα ποσά (σήμερα, στις ασφαλιστικές εταιρείες, «μόλις» τα δεκαπλάσια – αντίστοιχα χαμηλότερα στους κερδοσκόπους). Επομένως, η «διάσωση» της ήταν το λιγότερο υποχρεωτική . (πηγή Β. Βιλιάρδος).
Η πρώτη ερώτηση συνεπώς που τίθεται προς τους κυβερνώντες είναι:
ΓΙΑΤΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΡΝΗΘΗΚΕ (σκόπιμα ή λόγω ανεπάρκειας) ΝΑ ΠΑΙΞΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΙΚΟ ΧΑΡΤΙ?
.
Να τονιστεί ότι ο εφιάλτης του κάθε τραπεζίτη είναι το bank run ( = επιδρομή στις τράπεζες), καθότι οι τράπεζες διαθέτουν μόνο το 3% σε μετρητά.
Ποια όμως είναι η τελική πηγή των χρημάτων;
Εδώ βρίσκουμε την Τράπεζα των Τραπεζών B.I.S. (Bank of International Settlements) με έδρα την Βασιλεία, σε αυτόνομο έδαφος παρακαλώ, αλλά και παραρτήματα στο Mexico city και στο Hong Kong. Ιδρύθηκε το ’30 αλλά κανονικά λειτούργησε από το ’45. Διαχειρίζεται ένα μέρος των διεθνών συναλλαγματικών αποθεμάτων. Εδώ αντιπροσωπεύονται η JP Morgan, η Morgan Stanley και η Chase Manhattan του Ροκφέλερ.
Η B.I.S. έχει κατηγορηθεί για φιλοναζιστική δράση το ’33-’45 (γερμανική επιρροή και πρόεδρο γερμανό). Κατά την διάρκεια του πολέμου ανέλαβε αμερικάνος πρόεδρος, που  εκπροσωπούσε παράλληλα τα συμφέροντα Ροκφέλερ και τις απαιτούμενες συναλλαγματικές δραστηριότητες του 3ου Ράιχ. Οι μέτοχοι της, είναι κεντρικές τράπεζες και μερικοί ιδιώτες. Με βάση τα αποτελέσματα χρήσης 31/3/09 – 31/3/10 το σύνολο του ενεργητικού της 384δις$. Συνεργάζεται με τα «αδελφάκια» της ΟΟΣΑ, ΔΝΤ και Παγκόσμια Τράπεζα.
Το 2002 ο αμερικανικός όμιλος GATA (Gold Anti-Trust Action Committee) κατέθεσε αγωγή εναντίον της, καθώς και στους Clinton, JP Morgan, GS, Deutsche Bank, Citigroup κλπ., για χειραγώγηση της τιμής του χρυσού από το 1994 και μετά.
Ε.Κ.Τ. Ιδιωτική τράπεζα όπου μέτοχοι είναι οι μέτοχοι των επιμέρους κεντρικών τραπεζών οι οποίες είναι επίσης ιδιωτικές και όχι κρατικές, με νομική τους υποχρέωση την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των μετόχων τους. Μεταξύ των μετόχων αυτών βρίσκονται μερικές από τις μεγαλύτερες τράπεζες και επενδυτικές εταιρίες του κόσμου, αμοιβαία και διάσημοι επενδυτές. (πηγή Β.Βιλιάρδος)
Τράπεζα της Ελλάδος: Επίσης ιδιωτική τράπεζα που εργάζεται για το καλό των μετόχων της.. Ο ρόλος της εν καιρώ δραχμής ήταν η άσκηση και ο έλεγχος της νομισματικής πολιτικής. Στην εποχή του ευρώ ο ρόλος της είναι να εκτελεί τις αποφάσεις της Ε.Κ.Τ. Να προσθέσουμε ότι υπάρχει ΑΒΑΤΟ αναφορικά με  την  μετοχική της σύνθεση.  Ενας από τους μεγαλύτερους μετόχους ήταν η BLACK ROCK UK, η οποία συμμετέχει εξίσου και στην Allied Irish Bank της οποίας την διάσωση χρεώθηκαν οι Ιρλανδοί πολίτες. Και οι δύο  τράπεζες συμμετέχουν  στο club «ΙΝΤER-ALPHA», ένα καρτέλ τραπεζών συνδεδεμένο με  τα συμφέροντα  εταιρειών του Jacob Rothschild .
Εννοείται βέβαια ότι Κεντρικές Τράπεζες, ΔΝΤ και δανειστές συνδέονται μεταξύ τους μέσω κοινών συμφερόντων.
Ο ρόλος των τραπεζών στην συστημική κρίση που ζούμε είναι κεντρικός. Γιατί η κρίση, πριν και πάνω απ’ όλα, είναι τραπεζική. Mε βάση την «πραγματικότητα» της θεωρίας της ελεύθερης αγοράς θα έπρεπε το διεθνές καρτέλ των τραπεζών να έχει χρεοκοπήσει, αντ’ αυτού χρεοκοπούν τους λαούς.
Γράφει χαρακτηριστικά ο Ρούσσος Βρανάς «Ο µηχανισµός των χρεών είναι το κατ’ εξοχήν όπλο του οικονομικού πολέμου που έχει εξαπολύσει το διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο εναντίον των λαών. Κοστίζει φθηνότερα από τη στρατιωτική κατάκτηση, αλλά έχει παρόμοιο σκοπό: τον έλεγχο των περιουσιακών στοιχείων και των βασικών υποδομών µιας χώρας και τον καταναγκασμό του λαού της να καταβάλλει φόρο υποτέλειας εφ’ όρου ζωής».
δ) Η ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΙΑ
Η Α.Ε. είναι γέννημα θρέμμα του μετασχηματισμού από τον φεουδαρχισμό στον καπιταλισμό. Χαρακτηρίζεται κατά πρώτον από την πλειοψηφία των κεφαλαίων (και όχι των μετόχων), ήτοι του κεφαλαίου ελέγχου της εταιρίας και την  μειοψηφία (αποταμιευτικό κεφάλαιο). Από πολιτισμικής σκοπιάς… όχι και τόσο δημοκρατική η δομή της, από ιστορικής άποψης… όχι και τόσο ωφέλιμη στο κοινωνικό σύνολο.
Κατά δεύτερο από την Περιορισμένη Ευθύνη, που δόθηκε από τα κράτη στις εταιρίες ως έρεισμα επένδυσης. Το κράτος άνοιγε το δρόμο  προς τις αποικίες στρατιωτικά  και πίσω τον έκλεινε με το ρόλο των αποικιακών εταιριών. Οι περίφημες εταιρίες των Ανατολικών και Δυτικών Ινδιών είναι το πρώτο και χαρακτηριστικότερο δείγμα του πρώιμου καπιταλισμού.
Η δημιουργία της ΑΕ έδωσε ώθηση στον γρήγορο μετασχηματισμό από την φεουδαρχία στην πλήρη κυριαρχία της αστικής τάξης. Γι’ αυτό ο φιλελευθερισμός (νεολογίζοντας, ο ιδεατός καπιταλισμός) αναπτύσσεται ως θεωρία την εποχή όπου την πολιτική εξουσία κατέχουν οι φεουδάρχες.
Όταν η αστική τάξη κυριαρχεί, επικρατεί  το LAISSER-FAIRE, για να ακολουθήσει η περίοδος του κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού. Σήμερα ζούμε στην εποχή του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού και η συστημική κρίση είναι παράγωγο αυτού του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Οι μεγάλες πολυεθνικές είναι τόσο ισχυρότερες από τα περισσότερα κράτη στο κόσμο, που σχεδόν ζούμε στην αυτοκρατορία των πολυεθνικών. Οι 500 του Fortune είχαν, την εποχή της κρίσης του 2009, αύξηση των κερδών κατά 335% σε σχέση με τα κέρδη του 2008 (στοιχεία Πάνος Παναγιώτου, χρημ. Τεχν. Αναλυτής).Ταυτόχρονα είχαν μείωση τζίρου και απολύσεις 820 χιλιάδων εργαζομένων. Μερικές από αυτές είναι η Β.Ο.Α και η JP Morgan (που το 2008 είχαν φτάσει στα όρια της χρεοκοπίας και τις έσωσε ο κευνσιανισμός του Ομπάμπα) και βέβαια δεν θα μπορούσε να λείπει η περίφημη “The Firm” Goldman Sachs με μεγάλη επιρροή στην κυβέρνηση των ΗΠΑ, σε πολλές άλλες κυβερνήσεις και δη ευρωπαϊκές, κεντρικές τράπεζες και, συνεπώς, μεγάλη επιρροή στην τραπεζική αγορά. Να μην ξεχάσουμε τις φαρμακευτικές εταιρίες και τα κέρδη τους από το φιάσκο με τον Η1Ν1. Στη λίστα υπάρχουν και τρανταχτά ονόματα της ελληνικής σκηνής. Αναρωτιέται κανείς πως είναι δυνατόν μια μικρή και φτωχή Ελλάδα να «παράγει» τόσους πολλούς δισεκατομμυριούχους σε τόσο μικρό διάστημα? Πως είναι δυνατόν μέσα σε μια δεκαετία μια τόσο μικρή Ελλάδα να βάλει τόσα άτομα στη λίστα του Forbes?
Η κρίση λοιπόν που ζούμε είναι συστημική, παγκόσμια και πολύπλευρη. Οι λέξεις φούσκαστα ελληνικά και ponzi scheme στα αγγλικά μπήκαν στο καθημερινό λεξιλόγιο.
Όλα ξεκίνησαν από την κρίση της αγοράς ακινήτων στις ΗΠΑ, ακολούθησε η χρηματοπιστωτική κρίση (λήστευση Ευρώπης και δη Γερμανίας – 1 τρις τοξικά ομόλογα- ) και μετά η κρίση έγινε τραπεζική, όπου για να σωθεί το τραπεζικό σύστημα, μέσω της στήριξης των κρατών, έπρεπε να ληστευτούν οι πολίτες των χωρών. Συνεπώς η κρίση έγινε δημοσιονομική, με πρωταγωνιστή την Ελλάδα (ΚΡΙΣΗ ΧΡΕΟΥΣ), ενώ ταυτόχρονα έγινε και παγκόσμια νομισματική κρίση.
Η τεράστια άνοδος των πολύτιμων μετάλλων και των commodities, οι διεθνείς αναταράξεις των Euro & USD και η σχέση τους με το κινέζικο γουάν (ρενμπίμπι), κάνει πολλούς αναλυτές να μιλάνε για νομισματικό πόλεμο.
Ας δούμε λοιπόν κάποιους σταθμούς στην διεθνή οικονομική Ιστορία και τις διεθνείς ισοτιμίες:
Η πρώτη διεθνής συμφωνία μετά την μακρόχρονη νομισματική αστάθεια του 19ου αιώνα ήταν ο Κανόνας Χρυσού (gold standard 1870-1914), όπου η αξία του κάθε νομίσματος ορίζεται με βάση μια συγκεκριμένη ισοτιμία με το χρυσό.
Είναι η εποχή της ολοκλήρωσης της βιομηχανικής επανάστασης, του βιομηχανικού καπιταλισμού  με συγκέντρωση του κεφαλαίου και τάση συγκεντροποίησης του, είναι η περίοδος των μεγάλων ιμπεριαλιστικών προσδοκιών.
Από το 1914-1925  ο κανόνας χρυσού παύει να ισχύει, δεδομένου ότι οι εμπόλεμες χώρες έπρεπε να ξοδεύουν αφειδώς για εξοπλισμούς .Από το 1925 και μετά βρίσκεται σε παρακμή και υπολειτουργεί. Το κράχ του ‘29 έδωσε το τελειωτικό χτύπημα.
Η οικονομική ιστορία του μεσοπολέμου έχει σαν σύμβολο το αυτοκίνητο T-Ford. Αυτό σηματοδοτεί την δημιουργία της μεγάλης βιομηχανίας με οικονομίες κλίμακας. Είναι η εποχή του Τειλορισμού και του φορντισμού.
Ο Τaylor στηριζόμενος στην κοινωνιολογική άποψη του Parsons και των φουνξιοναλιστών περί εργαλειακής αντίληψης του ατόμου (δηλαδή ότι ο εργαζόμενος δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα εργαλείο της μηχανής), βάζει τα θεμέλια της αυτοματοποίησης στην αλυσίδα παραγωγής. Στη σχέση παραγωγής Κεφάλαιο-Τεχνολογία-Εργατική δύναμη, στον εργαζόμενο «μοιράζεται ο τρίτος ρόλος». Η βιομηχανία Φορντ είναι η πρώτη εφαρμόζουσα του μοντέλου Taylor και με το αυτοκίνητο T-Ford γράφει ιστορία με απίστευτη ,για την εποχή, υπεραξία .
Το 1944 γίνεται -προδιαγεγραμμένης της νίκης του πολέμου-η συμφωνία του BrettonWoods και η δημιουργία συστήματος σταθερών ισοτιμιών. Η απόκλιση από την καθορισμένη τιμή σε σχέση με το χρυσό ήταν 1% και εδώ καθιερώνεται για πρώτη φορά ο κυρίαρχος ρόλος του δολαρίου,  λειτουργώντας σαν παρεμβατικό νόμισμα. Για να εξασφαλίσουν την σταθερότητα οι χώρες αγόραζαν ή πουλούσαν χρυσό ή συνάλλαγμα .
Υπήρχαν δύο σχέδια στο Bretton Woods, ένα αγγλικό (που ήταν δημοκρατικότερο λόγω και της αδυναμίας επικράτησης της Αγγλίας στην διεθνή σκηνή) και ένα αμερικάνικο. Επικράτησε το δεύτερο!
Την ίδια εποχή (1944) ιδρύεται και το ΔΝΤ με μεγαλύτερη συμμετοχή των ΗΠΑ και άρα υπό έλεγχό της , με το ΔΝΤ να επιβλέπει την τήρηση της παραπάνω συμφωνίας και να παρεμβαίνει ανάλογα.
Ταυτόχρονα έχουμε και την γέννηση της  Παγκόσμιας Τράπεζας, υπό τον έλεγχο των ΗΠΑ και αυτή.
Είναι η περίοδος του New Deal του Ρούσβελτ, η κυριαρχία του κευνσιανισμού, της κρατικής παρέμβασης, της τόνωσης της ενεργούς ζήτησης και της μικτής οικονομίας.
Οι δεκαετίες του ’50 και του ’60 είναι η εποχή όπου ανατολή και δύση (όχι όμως κι ο τρίτος κόσμος) ζουν την Χρυσή Εποχή της γενικής αφθονίας και της κατανάλωσης. Θα χαρακτηριστούν από το πολύ υψηλό επίπεδο ανάπτυξης των χωρών, τους απελευθερωτικούς αγώνες των κρατών, τους οργανωμένους αγώνες των εργαζομένων, την πολιτισμική έκρηξη με το όνομα Μάης του ’68 και τα πολλαπλά κινήματα που παρήγαγε, την παγκοσμιοποίηση της rock, των blues, της Jazz, την beat generation, την κάθε είδους πολιτισμική απελευθέρωση, ΑΛΛΑ και τις χούντες, τους περιφερειακούς πολέμους, τον ψυχρό πόλεμο και τις συνέπειες του.
Διαδοχικές κρίσεις από το 1967 ως το 1971, με υποτίμηση της στερλίνας, του φράγκου και την ανατίμηση του μάρκου, σε σχέση με το δολάριο, φέρνουν το τέλος (1971) της συμφωνίας του Bretton Woods.
Από τo 1971 ως σήμερα, έχουμε κυμαινόμενες συναλλαγματικές ισοτιμίες σε σχέση με το δολάριο.
Η τεχνητή κρίση του 1973, πετρελαϊκή στην αρχή (το βαρέλι πήγε από 3$ σε 20 $), τρομακτικού πληθωρισμού και ανεργίας στην συνέχεια (στασιμοπληθωρισμός ,Stagflation) και o αραβοϊσραηλινός πόλεμος είναι η απαρχή του τέλους του κεινσιανισμού.
Η δεύτερη τεχνητή κρίση του ’79 (πετρελαϊκή κρίση λόγω της πτώσης του Σάχη και την άνοδο Χομεϊνί) και η οικονομική παρακμή του σοβιετικού μοντέλου θα επιφέρει το τελικό χτύπημα στο παρεμβατικό κράτος.
Κάπου εδώ φτάνουμε στην επιστροφή του ακραίου Laissez Faire και στον πρόδρομο της σημερινής ιδεολογίας του μονεταρισμού και των νεοφιλελεύθερων απόψεων, στον MiltonFriedman και τα Reaganomics.
Το βιβλίο του Friedman μάλιστα το διαφήμιζε ο Ρήγκαν, σε κάθε ευκαιρία. Κατ’ αυτό τον τρόπο  έγινε ευρύτερα γνωστός και αυτός και η άποψή του, μιας και μέχρι τότε ήταν άσημος στην επιστημονική κοινότητα .Έτσι δικαιολογείται η αναγωγή της Σχολής του Σικάγο ως την Σχολή της ΜΟΝΑΔΙΚΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ.
Ο Friedman είχε πει ότι μόνο μια οικονομική κρίση, φαινομενική ή πραγματική οδηγεί σε πραγματικές αλλαγές, ακόμα και αν χρειαστεί αναστολή της δημοκρατίας. Οι άξονες λοιπόν είναι: ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ, ΑΠΟΡΡΥΘΜΙΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ του Δημοσίου επί των ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΔΑΠΑΝΩΝ (Σας θυμίζει κάτι?). Η πρώτη ολοκληρωμένη προσπάθεια του νεοφιλελευθερισμού στην χώρα μας της έγινε επί Μητσοτάκη (91-93).
Γράφει η Ναόμι Κλάιν στο βιβλίο της ΔΟΓΜΑ ΤΟΥ ΣΟΚ: «Η τεράστια ανισότητα στην κατανομή του πλούτου, μέσω της δικτατορίας των κανόνων της ελεύθερης αγοράς, ήθελε τους εύπορους, πάμπλουτους και την εργατική τάξη, αναλώσιμους φτωχούς».
Η πολιτική των οικονομικών δολοφόνων απέδωσε καρπούς στην CIA.Οι κυβερνήσεις ακολουθούσαν πολιτικές καταστροφικές που οδηγούσαν στο ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟ (Λετελιέ).
Το πρώτο πείραμα έγινε στη Χιλή το 1971 με την χούντα Πινοσέτ (και την δολοφονία Αλιέντε).
Το πιο γνωστό στη χώρα μας, η κρίση της Αργεντινής.
Η πιο ακραία του μορφή, ο καπιταλισμός της καταστροφής (ΙΡΑΚ). Η Κατά Schumpeter δημιουργική καταστροφή στην πλέον «δημιουργική» της φάση.
Η πιο κοντινή μας  η Γιουγκοσλαβία. Το 1993 ο Μιτεράν προφητικά  πηγαίνει στο Σεράγεβο την ημέρα μνήμης της ημερομηνία έναρξης του Α’ παγκοσμίου πολέμου, λίγο μετά θα αρχίσει ο πόλεμος. (Χομπσμπάουμ στο «σύντομο 20 αιώνα»).
Στην Ανατολή υπήρχαν οι περίφημες ασιατικές τίγρεις (Κορέα, Ταιβάν, Φιλιππίνες, Ταϊλάνδη, Μαλαισία, Ινδονησία). Η λεηλασία τους ήταν ζήτημα χρόνου. Βυθίστηκαν σε ύφεση, εκτός της Μαλαισίας, που δεν ακολούθησε τις εντολές της «αγοράς» και με πολιτική κρατικής παρέμβασης διασώθηκε.
Ακολούθησε η χρηματιστηριακή κρίση του 1998-1999 η οποία στην χώρα μας εκφράσθηκε μόνο με την καταλήστευση μεγάλου κομματιού του πληθυσμού της  χώρας, μέσω της αγαστής  συνεργασίας της καπιταλιστικής ελίτ με την κυβέρνηση. Ακολούθησαν τα γεγονότα με τους δίδυμους πύργους και την κυριαρχία των ακροδεξιών στις ΗΠΑ, η εισβολή στο Αφγανιστάν, ο Β’ πόλεμος του ΙΡΑΚ.
Για εμάς ακολούθησαν οι πλέον ακριβοπληρωμένοι ολυμπιακοί αγώνες στην ιστορία του θεσμού. Η ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ της Αθήνας και της καταστροφής, μια και σπαταλήθηκαν περίπου 35-40δις (C4I-Zeppelin – κάμερες – κτήρια – εγκαταστάσεις – υποδομές – δρόμοι, ΟΛΑ ΠΛΗΡΩΘΗΚΑΝ ΥΠΕΡΤΙΜΗΜΕΝΑ). Το μόνο σίγουρο ήταν ότι δεν  θα έπρεπε ποτέ να αναληφθεί η Ολυμπιάδα από μια χώρα μικρή, ελλειμματική, με προβληματική οικονομία.
Και  φθάνουμε στην συστηματική κρίση του σήμερα, με κύριο χαρακτηριστικό την υποταγή των κυβερνήσεων στα πολυεθνικά καρτέλ, παραδίδοντας κράτος και πολίτες στην νέα φεουδαρχία. Είμαστε στην περίοδο της μετατόπισης του παγκόσμιου κέντρου λήψης αποφάσεων από την Δύση στην Ανατολή και την μεταβατική περίοδο της defacto δημιουργίας πολυπολικού συστήματος παγκόσμιας διακυβέρνησης ( BRIC – πολυεθνικές – Ινδονησία – Τουρκία – Ν.Αφρική ). ΄Οσον αφορά την Ευρώπη, δυστυχώς για τους γερμανούς που για άλλη μια φορά κάνουν λάθος, δεν θα είναι σε καθεστώς PAX GERMANICA, αλλά  σε PAX CARTEL!!!
Βέβαια το όνειρο του κάθε σύγχρονου καπιταλιστή είναι το κινέζικο θαύμα:
Απολυταρχικός καπιταλισμός με εκμηδένιση των δικαιωμάτων του πολίτη, με τεράστιες μάζες ανέργων σαν εφεδρικό στρατό ,εργαζόμενους με μισθούς κυριολεκτικά πείνας και εργασιακές συνθήκες μεσαίωνα. Η επιστροφή από την παραγωγή σχετικής υπεραξίας, στην απόλυτη. Από την σχετική εκμετάλλευση, στην απόλυτη.
ΕΛΛΑΔΑ (μια γρήγορη αναδρομή)
Η τεράστιας γεωστρατηγικής σημασίας θέση μας, ευχή και κατάρα.
Πριν ακόμα τελειώσει η γερμανική κατοχή στην Τεχεράνη το 1943, στην μοιρασιά του κόσμου, περάσαμε στην αγγλική ζώνη επιρροής, που επικύρωσε η Γιάλτα και, πριν το τέλος του εμφυλίου, περάσαμε και παραμείναμε στην αμερικάνικη σφαίρα επιρροής (μάλλον υπό ιδιότυπη μορφή προτεκτοράτου).
Η δεκαετία του ’50-’60, της Χρυσής Εποχής του Κεϋνσιανισμού και των τρελών ρυθμών της παγκόσμιας ανάπτυξης, του ελληνικού αστυνομικού κράτους δικαίου , βρίσκει την ελίτ της χώρας μας να τρώει με χρυσά κουτάλια και την Ελβετία να δέχεται τα πρώτα λεφτά από τα 600 δις που λέει το Spiegel.
(Παρεμπιπτόντως δεν νομίζω ότι είναι πάνω από 200δις τα λαθραία (από το ’50 έως σήμερα) γιατί τα υπόλοιπα είναι τοποθετημένα σε επενδυτικά fund, σε μετοχές, ομόλογα, αμοιβαία, δευτερογενή αγορά,  ακίνητα και, κυρίως, από καιρό «ξεπλυμένα» στην διεθνή αγορά).
Είναι η εποχή που οι ΗΠΑ επενδύουν μέσω του σχεδίου Μάρσαλ (και του IΔΕΑ για Βαckup), στην πολιτική κυριαρχία της χώρας με κάθε μέσον, με κάθε τρόπο. Όμως όσο το αστυνομικό κράτος οργανωνόταν, άλλο τόσο ανέβαινε η αριστερά, τα κινήματα και υπήρχε έντονη πολιτική αστάθεια (εκλογές ΒΙΑΣ & ΝΟΘΕΙΑΣ, αποστασία). Το πολιτικό αδιέξοδο το έδωσε το δεξιό παρακράτος με μια χούντα λατινοαμερικάνικου τύπου. Την ίδια εποχή και στην Ιταλία, υπόθεση GLADIO, επιχειρήθηκε στρατιωτικό πραξικόπημα, αλλά απέτυχε. (με την επιβεβαίωση του ιταλικού πολιτικού συστήματος στον αμερικάνικο παράγοντα ότι δεν θα γίνει η ευρωπαϊκή Χιλή του Αλιέντε). Η ανάπτυξη της χώρας μας είχε και έχει χαρακτηριστική ενός ΚΡΑΤΙΚΟΔΙΑΙΤΟΥ καπιταλισμού, ενός «κοτζαμπάσικου φεουδαρχισμού».
Είμαστε η χώρα που καθιέρωσε την σχέση 1:10-1:20, πως δηλαδή με ίδιο κόστος κατασκευάζεις 1 χλμ. δρόμου στην Ελλάδα με πάμφθηνο εργατικό δυναμικό, ενώ κατασκευάζεις 10-20 χλμ. δρόμου στην Ευρώπη με ανώτερη τεχνολογία. Μπορεί η διαφθορά να είναι ενδογενής μεταβλητή του συστήματος, αλλά τα όρια στην Ελλάδα έσπασαν τα κοντέρ νωρίς.
Να ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του «ιδιότυπου» ελληνικού καπιταλισμού:
H κυβέρνηση δίνει τους διαγωνισμούς του Δημοσίου σε εταιρίες, αυτές δανείζονται προνομιακά και μετά οι εταιρίες γίνονται προβληματικές. Κατόπιν δίνονται επιδοτήσεις και προνομιακά δάνεια από την κυβέρνηση και τις τράπεζες και τα λεφτά καταλήγουν σε OFFSHORE ΚΑΙ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟΥΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥΣ. Με την γνωστή βέβαια μέθοδο για το ΞΕΠΛΥΜΑ ΧΡΗΜΑΤΟΣ του ότι είναι «νόμιμο» είναι και ηθικό!
Ο ελληνικός καπιταλισμός ανακυκλώνεται στην ισότητα:
ΜΕΤΟΧΟΙ ΤΡΑΠΕΖΩΝ = ΜΕΓΑΛΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ = ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ
Οι κύριοι μέτοχοι των ελληνικών τραπεζών είναι οι από χρόνια μεγαλοεπιχειρηματίες, οι δε κυβερνήσεις απαρτίζονται από τις ίδιες οικογένειες ,κληρονομικό δίκαιο τουλάχιστον 60 χρόνων. Παρέχουν τις «διευκολύνσεις» για την διευρυμένη αναπαραγωγή του κεφαλαίου, του υπερκέρδους χωρίς ρίσκο. Δεν είναι τυχαίο ότι όλες οι μεγάλες εταιρίες είναι κρατικοδίαιτες και οι τράπεζες έχουν το μεγαλύτερο περιθώριο κέρδους στην Ευρώπη, γι’ αυτό και δεν είχαν μεγάλη έκθεση στα τοξικά ομόλογα της κρίσης Lehman Brothers.
Η περίοδος της Χούντας ήταν καταστροφική σ’ όλα τα επίπεδα για την χώρα, δεν θα ξέφευγε η οικονομία. Καθυστέρησε την χώρα στην πιο κρίσιμη καμπή. Η τεχνητή πετρελαϊκή και νομισματική κρίση του ‘73 βρίσκει την χώρα σε διεθνή απομονωτισμό, με ότι συνεπάγεται αυτό. Το μόνο θετικό της περιόδου ήταν η επιβράδυνση της άφιξης του στασιμοπληθωρισμού, λόγω χρονικής υστέρησης ως μη αναπτυγμένη οικονομία.
Η μεταπολίτευση είναι συνώνυμη της λέξης λιτότητα. Αν εξαιρέσουμε την περίοδο στα τέλη ’81 με μέσα ’83 όπου το ΠΑΣΟΚ έκανε πετυχημένο μάρκετινγκ για ακόμα 30 χρόνια – με μια αναδιανομή εισοδήματος και πολιτική ελαφρά υπέρ των εργαζομένων (περισσότερο υπέρ των αγροτών)-, από το ’75 ως σήμερα διάγουμε πολιτικές λιτότητας για το λαό και τεράστιες υπεραξίες για τους καπιταλιστές.
Π.χ. Μετά το μεγάλο φαγοπότι που λεγόταν Ολυμπιακοί Αγώνες και την απογραφή Αλογοσκούφη, μόνο η φορολογική πολιτική 2004-2008 επιβάρυνε κατά 50% την μέση ελληνική οικογένεια και υπήρξε τετραπλασιασμός των φόρων για του χαμηλόμισθους. [Ο Δραγασάκης το 2002 πρότεινε να μην γίνει η Ολυμπιάδα και θεωρούσε εφικτό να μειωθεί το Δημόσιο χρέος στο 70-80% του ΑΕΠ]. Λίγο πριν ξεσπάσει η κρίση, η Ελλάδα έχει το μεγαλύτερο δείκτη οικονομικής ανισότητας στην Ευρώπη και τον δεύτερο σε φτώχεια. Κατέχει την 1η θέση στην Ευρώπη σε εξοπλισμούς και την 5η στον παγκόσμιο χάρτη, είναι 2ος πελάτης στα εξοπλιστικά της Γερμανίας και 3ος της Γαλλίας.
Είχαμε τους χαμηλότερους μισθούς μαζί με Πορτογαλία στην Ευρώπη και δουλεύαμε περισσότερες ώρες (42) από τον μέσο ευρωπαίο (30). Ο ιδιωτικός τομέας έχει καθηλωμένους τους μισθούς από 2000, που βέβαια βαίνουν μειούμενοι λόγω πληθωρισμού. Λίγο πριν ξεσπάσει η κρίση στην Ελλάδα τα spread ήταν στις 125 μονάδες (σήμερα κοντά στις 1000).
ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ!
Παγκόσμια έναρξη της με την κρίση των ενυπόθηκων δανείων (subprime loans) στις ΗΠΑ η οποία ευνοήθηκε από:
1)      το νομοθετικό πλαίσιο του Κλίντον για μηδενικό έλεγχο στα γεράκια της Wall Street
2)      την πολιτική (2001-2004) σχεδόν μηδενικών επιτοκίων της FED μετά την κρίση του 1998-2000 των εταιριών νέας τεχνολογίας
3)      το ότι η ηγετική ομάδα του  υπουργείου οικονομικών των ΗΠΑ (Πόλσον και όχι μόνο) ήταν ενεργά στελέχη της Goldman Sachs και της JP Morgan
4)      τo καρτέλ των εκτιμητριών εταιριών (Standard and Poors,  Moodys, Fitch)
Από το 2000 ως το 2006 η τιμή της κατοικίας στις ΗΠΑ αυξήθηκε υπερβολικά και εφόσον οι προβλέψεις ήταν για περαιτέρω άνοδο τιμών κανείς δεν ενδιαφερόταν για το αν ο δανειζόμενος έχει δυνατότητα αποπληρωμής. Τα οφέλη από τα υπερβολικά αυτά δάνεια ήταν τεράστια από πλευράς δημιουργίας λογιστικού χρήματος, γι΄αυτό και τα bonus των golden bοys.
Αν ο δανειζόμενος δεν πλήρωνε, η τράπεζα έπαιρνε το σπίτι και το πούλαγε σε μεγαλύτερη τιμή. Οι τράπεζες επαναπωλούσαν τα  ενυπόθηκα subprime loans στην χρηματαγορά και έπαιρναν το κέρδος. Οι εκτιμήτριες εταιρίες δεν αξιολογούσαν το ρίσκο και το Ponzi Scheme, η φούσκα (δηλαδή η «πυραμίδα αλβανικού τύπου») μεγάλωνε. Π.χ. Μεξικάνος με ετήσια έσοδα 14χιλ.$ πήρε δάνειο κατοικίας 720χιλ.$ στην Καλιφόρνια. Θα μπορούσε ποτέ να αποπληρώσει το δάνειο?
Το 2005 έχουμε άνοδο επιτοκίων στις ΗΠΑ άρα δύσκολο να πληρωθούν οι δόσεις των δανείων και το 2007 οι τιμές πέφτουν και το σύστημα γράφει τις πρώτες ζημιές. Οι τίτλοι είναι θεμελιωμένοι όμως στις δόσεις των δανείων. Έτσι παίρνουν την κατιούσα με τεράστιες ζημιές για εμπορικές και επενδυτικές τράπεζες και συνεπώς στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Η κρίση εμπιστοσύνης του καλοκαιριού του 2007 γίνεται κρίση ρευστότητας και το Σεπτέμβριο του 2008 σκάει η κρίση των τοξικών ομολόγων μια και οι τράπεζες δεν μπορούν να δανειστούν στην διατραπεζική αγορά. Το 2008 γίνεται μια τεράστια παρέμβαση του κράτους στις ΗΠΑ για την διάσωση των τραπεζών. Μόνο το Α’ πακέτο έφτασε τα 770δις$, εκτός κάτι δεκάδων εκατομμυρίων που είναι η αμοιβή για τους διαχειριστές της πτώχευσης.
Στις ΗΠΑ λοιπόν η Lehman Brothers κήρυξε πτώχευση. Η Μerill Lynch περνά στην Β.Ο.Α. η οποία είχε προηγουμένως διασωθεί και κάποια στιγμή κόστιζε ένα σεντς . Η Βear Stens στην  JPMorgan. Οι AIG και Fannie Freddie στον έλεγχο του κράτους.
Στην Ε.Ε. των νεοφιλελεύθερων επιλογών η Γερμανία «απέκτησε» 1 τρις περίπου τοξικών ομολόγων, ενώ η FORTIS σώθηκε από τις συντονισμένες προσπάθειες των κυβερνήσεων της  Benelux και την χρέωση των κρατών τους. Στην Αγγλία το πλάνο διάσωσης των τραπεζών κόστισε 5 φορές τον προϋπολογισμό της Υγείας και 6 φορές εκείνον της Παιδείας.
ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ: ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΖΗΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΥΦΕΣΗ
Η λύση στις ΗΠΑ δόθηκε μέσω  της FED με τη ποσοτική διευκόλυνση( Quantitative easing, ήτοι την έκδοση νέου χρήματος). Ίσως η μεγαλύτερη έκδοση χρήματος που έγινε ποτέ, 1.4τρις$.
Η ευρωζώνη και η Γερμανία με τη βοήθεια των κρίσεων χρέους των GIPSI (political correct όρος των PIIGS)  διατηρεί χαμηλότερα την σχέση euro/usd . ’Όποτε το EURO ανατιμάται δημοσιεύεται μια έκθεση για GRE, POR, IRL και το νόμισμα ισορροπεί χαμηλότερα. Η γερμανική στρατηγική έχει στοχεύσει  στις πωλήσεις προς ΚΙΝΑ  (όχι μόνο επενδύσεις για τα συγκριτικά πλεονεκτήματα στην παραγωγή) λόγω του  υποτιμημένου κινέζικου νομίσματος (το ρενμπίμπι είναι υποτιμημένο κατά 35% σε σχέση με το USD). Για τον ίδιο λόγο  δεν καίγεται να πουλήσει στις ΗΠΑ λόγω της υπερτίμησης του USD.
Στην χώρα μας τώρα, τον Δεκέμβριο του 2008 πάνω στα Β’ Δεκεμβριανά, ο Σημίτης (αυτός που το 2002 έφερε τη Goldman Sachs για να κρύψει το χρέος, πρακτική που συνεχίστηκε ως το 2009), έριξε την πρόταση για ΔΝΤ σε ομιλία του στη Βουλή.
Τον Γενάρη του 2009 το έλλειμμα, κατά Παπαθανασίου, ήταν 3,5% και τα στοιχεία γίνονται αποδεκτά από την Ε.Ε. Προ εκλογών ήταν στο 5,8% μετά  τις εκλογές στο 12% και τελικά έκλεισε πάνω από 16%.
Τον Μάρτη του 2009 η ιταλική Repubblica γράφει για δεδομένη πτώχευση της  Ελλάδας. Λίγο αργότερα η ελληνική οικονομία γίνεται θέμα σ’όλο των διεθνή τύπο.
Τον Μάρτη του 2009 ο ΓΑΠ κάνει το περίφημο ραντεβού με γνωστούς επιχειρηματίες και τραπεζικούς κύκλους. ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΗΞΕΡΕ(!!!!),ΟΥΤΕ ΚΑΙ Ο Γ.Α.Π, ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ!!!!
Απρίλη του 2009 έρχεται κλιμάκιο του ΔΝΤ και ζητάει ασφαλιστική και φορολογική μεταρρύθμιση.
Ιούνης 2009: Η διεθνής διαφάνεια μας κατατάσσει μαζί με Νιγηρία και Πακιστάν.
Καλοκαίρι του 2009 το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο επενδύει σε CDS πτώχευσης της χώρας και τα πουλά το Νοέμβριο με 30 εκ. ευρώ κέρδος!!!!
ΑΡΑΓΕ ΠΟΣΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ, ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΚΕΡΔΙΣΑΝ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ παίζοντας το ίδιο παιχνίδι που χρόνια τώρα λέγεται εσωτερική πληροφόρηση;
Σεπτέβρης 2009: Η χώρα από πλευράς ανταγωνιστικότητας βρίσκεται στην 109η θέση (δίπλα από την Ουγκάντα).
19/9/2009: Στην Εκάλη μαζεύονται μεγαλοεπιχειρηματίες – τραπεζίτες και μεγαλοδικηγόροι  και συζητούν για την ελληνική νέα τάξη πραγμάτων.
Μην ξεχνάμε ότι το μνημόνιο γράφτηκε σε δικηγορικά γραφεία των Αθηνών με την συμβολή του ΣΕΒ και των τραπεζιτών και μεταφράστηκε και «επικυρώθηκε» σε δικηγορικό γραφείο του Λονδίνου. Πόσο τυχαίο είναι το γεγονός ότι η χώρα μας εγγυάται στο μνημόνιο με εμπράγματες αξίες και μάλιστα  βάσει του αγγλικού δικαίου και όχι του ελληνικού (πάλι τυχαία, το αγγλικό δίκαιο είναι υπέρ του δανειστή!)
Φτάσαμε λοιπόν στις εκλογές με Δ.Χ. / Α.Ε.Π. = 129% , με τα περίφημα «λεφτά υπάρχουν»,«δεν γνωρίζαμε την κατάσταση» και άλλα φαιδρά. Ομοίως και ευρωπαίοι αξιωματούχοι δήλωναν «εμβρόντητοι». Μακράν οι πρώτοι υποκριτές.
Στο ερώτημα αν είναι ζήτημα ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ των εκάστοτε ηγεσιών είτε  ΕΞΑΠΑΤΗΣΗΣ των πολιτών μάλλον η Ιστορία θα  αποφανθεί ότι πρόκειται για μια  σύνθεση και των δύο παραγόντων. Αλλά η εξαπάτηση έχει ειδικό βάρος!!!!
Πραγματικά ζήσαμε την μεγάλη απάτη το 2009!  Η ληστεία των πολιτών ξεκίνησε το 2010!
Όπως είχε γράψει και ο Γ. Δραγασάκης, πως είναι δυνατόν ένας μακροπρόθεσμος κίνδυνος να γίνει ΑΜΕΣΟΣ; Δεδομένου ότι οι τόκοι του χρέους είναι οι μικρότεροι που είχαμε την τελευταία 20ετία  σε σχέση με το ΑΕΠ.  Έχουμε δε από τα χαμηλότερα ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΧΡΕΗ στην Ευρώπη και από τις μεγαλύτερες Δημόσιες περιουσίες.
Από Ιανουάριο έως Απρίλιο η ηγεσία της χώρας  ακολουθεί πολιτική ΜΗ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗΣ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΕΠΙΠΕΔΟ (αλλά βγάζει πιστόλια στο τραπέζι και άλλα τινά νηπιακής προπαγάνδας για εσωτερική κατανάλωση). Αντίθετα  HUN-POR-IRL-ICELAND το παλεύουν και διαπραγματεύονται.
Τα παπαγαλάκια της ελίτ με την χειρότερη προπαγάνδα που πέρασε ποτέ από τη χώρα, ξεπέρασαν κάθε όριο κινδυνολογίας κι εκφοβισμού των πολιτών διαμορφώνοντας ένα ανιστόρητο αντιδημοκρατικό σύστημα εξουσίας με σύνθημα: Μονόδρομος οι νεοφιλελεύθερες επιλογές και μόνη λύση το downsizing (εσωτερικόςαποπληθωρισμός) της χώρας .Στόχος στην τριετία η μείωση του εργατικού κόστους τουλάχιστον κατά 30%, η απαξίωση της μικρο-περιουσίας των πολιτών και η μείωση της αγοραστικής δύναμης έως και 50%, η αύξηση της αντιδραστικής φορολογίας, η κατάλυση των κοινωνικών δικαιωμάτων, η διάλυση του ασφαλιστικού-συνταξιοδοτικού, η συρρίκνωση της παιδείας και της υγείας. Με το δημοκρατικό έλλειμμα να έχει ξεπεράσει τα επίπεδα τριτοκοσμικών χωρών.
Η έλευση του ΔΝΤ και η λεγόμενη τρόικα τον Μάιο μας φέρνει το μνημόνιο. Στην πράξη μας έφεραν τον ελληνικό εργασιακό Μεσαίωνα.
Για το ΔΝΤ, που η μόνιμη παρέμβαση του έχει ακριβώς τα ίδια μέτρα για όλες τις χώρες, ο στόχος είναι: Η εξαφάνιση της κοινωνικής πολιτικής και της δημόσιας περιουσίας, για την διασφάλιση επιστροφής των δανείων των ιδιωτικών τραπεζών, με αποτέλεσμα την χρεοκοπία μεγάλης μάζας των πολιτών.
Οκτώβρης 2010: ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΑΠΟ 35Η ΘΕΣΗ στην 70Η μαζί με Κένυα, Μπενίν, Βουλγαρία, κυριολεκτικά τελευταίοι στην Ευρώπη.
Ο τέως πρόεδρος της BUBA, Pohl Θα πεί: «τα μέτρα για την Ελλάδα εφαρμόζονται μόνο και μόνο για να σωθούν οι ξένες τράπεζες (κυρίως οι γαλλικές οι γερμανικές κτλ.) και οι λίγοι Έλληνες πλούσιοι.
O τέως καγκελάριος της Γερμανίας Χέλμουτ Σμίτ είπε πρόσφατα (αναφερόμενος στα ΜΜΕ): Κανείς δεν έχει γράψει ότι το να σωθεί η Ελλάδα είναι προς το συμφέρον των αγγλικών, γερμανικών και γαλλικών τραπεζών.
Η μόνη αλήθεια είναι οτι εάν δεν ελεγχθούν οι «αγορές» , θα ιδιωτικοποιηθούν τα κράτη,μετατρέποντας τους Πολίτες είτε σε θλιβερά, εξαθλιωμένα υποζύγια των αυτονομημένων κεφαλαίων τους, είτε σε υπηκόους απολυταρχικών καθεστώτων».
ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ
Το σίγουρο είναι ότι πρέπει να κινηθούμε γρήγορα γιατί ο χρόνος δουλεύει εναντίον μας.
Η πρόταση για σύσταση διεθνούς Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου (που συνυπογράφει μεταξύ άλλων και ο Τσόμσκι) είναι το πρώτο αναγκαίο βήμα. Να μάθουμε επιτέλους ποιοι είναι οι κάτοχοι του Δημόσιου Χρέους (γιατί παραμένει επτασφράγιστο μυστικό?) Να δούμε ποιο μέρος του Δημόσιου Χρέους είναι απεχθές, είτε γιατί δεν είναι διατηρήσιμο, είτε γιατί οι συμβάσεις είναι προβληματικές. Νομιμοποιητική βάση; η προστασία της κοινωνικής ζωής της χώρας αλλά και η ευθύνη των πιστωτών που δάνεισαν τεράστια ποσά χωρίς εκτίμηση ρίσκου. Γιατί μόνο τα τελευταία 10 χρόνια έχουμε πληρώσει σε τόκους πάνω από 300δις.
ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΩΣ ΑΝΑΛΟΓΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΜΙΑΣ ΧΩΡΑΣ (το λέει και ο ΟΗΕ!).
Η διεκδίκηση των πολεμικών αποζημιώσεων από τη Γερμανία, όπως και ο κατασχεθείς χρυσός από τους συμμάχους το 1940, είναι δυο διαπραγματευτικά χαρτιά στο τραπέζι.
Από την ζώνη του Ευρώ δεν μπορούμε να βγούμε εύκολα γιατί:
A) θα αυξηθεί το Δ.Χ. (γιατί θα είναι σε Ευρώ) θα γίνει υποτίμηση 20%και μετά διολίσθηση και η διαφορά με το γερμανικό ευρώ θα φτάσει το 35%. Άρα από 360 δις Δ.Χ. σήμερα θα ξεπεράσουμε τα 400 δις.
Β) Με ΔΧ/ΑΕΠ  περί τα 200%, είναι απίθανος ο δανεισμός από διεθνείς αγορές όσο κι αν ανέβουν τα spread.
Γ) Θα αυξηθεί το ιδιωτικό χρέος που προέρχεται από το εξωτερικό, άρα κίνδυνος τραπεζικής κρίσης (άρα κρατικοποιήσεις τραπεζών) και υπερπληθωρισμός.
.
Η υπόθεση της επιθετικής αναδιάρθρωσης, με συνέπεια την απόλυτη πτώχευση της χώρας και την πλήρη εξαθλίωση των πολιτών είναι ένα ΣΕΝΑΡΙΟ ΕΦΙΑΛΤΙΚΌ.
Το σενάριο της «φιλικής» αναδιάρθρωσης προβλέπει μακροχρόνια λιτότητα με επιμήκυνση του Δ.Χ. και χαμηλότερα επιτόκια.
Τα 345 δις Δ.Χ. σύμφωνα με το ΔΝΤ, σε 4 χρόνια (2015) θα είναι 395 δις.
Δεδομένου ότι η πτώση του ΑΕΠ είναι θεαματική, η δήθεν ανάπτυξη μόνο στα χαρτιά και τα έσοδα του δημοσίου μειωμένα λόγω ξεπουλήματος σε αποικιακές τιμές (τα λεγόμενα 50 δις λήστευσης της χώρας), η περίφημη σχέση  Δ.Χ./ΑΕΠ θα είναι δεδομένη πάνω από 150%. Το οποίο είναι το όριο πτώχευσης, όταν το 90% θεωρείται οριακό για να μην υποδουλωθεί μια χώρα στους δανειστές της.
Συνεπώς το ταμείο στήριξης της Ευρωζώνης (EFSF), το οποίο δημιουργήθηκε με τα χρήματα που διέθεσε αφενός μεν η κεντρική τράπεζα, αφετέρου τα κράτη-μέλη της, οφείλει να «μεταλλαχθεί» σε ένα Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο (ΕΝΤ). Ο στόχος της Ευρώπης θα έπρεπε λοιπόν να είναι η διατήρηση των επιτοκίων δανεισμού σε ένα επίπεδο της τάξης του 1,5%, με αποτέλεσμα τη φυσιολογική αύξηση του ευρωπαϊκού ΑΕΠ, τον περιορισμό της ανεργίας, καθώς επίσης τη μείωση τόσο των ελλειμμάτων, όσο και των δημοσίων χρεών όλων των χωρών-μελών της Ευρωζώνης.
Γράφει ο Σλαβόι Ζίζεκ : Μήπως, λοιπόν, και η παρούσα οικονομική κατάρρευσηχρησιμοποιηθεί σαν ένα «σοκ», το οποίο θα δημιουργήσει τις κατάλληλες ιδεολογικές συνθήκες για περαιτέρω φιλελεύθερη θεραπεία; Η χρεία μιας τέτοιας θεραπείας-σοκ απορρέει από τον (συχνά αποσιωπώμενο) ουτοπικό πυρήνα της νεοφιλελεύθερης οικονομικής θεωρίας. Ο τρόπος που αντιδρούν οι φονταμενταλιστές της αγοράς στις καταστροφικές συνέπειες της εφαρμογής των συνταγών τους είναι χαρακτηριστικός των φανατικών οπαδών κάθε ουτοπικού ολοκληρωτισμού· θεωρούν αποκλειστικά υπεύθυνη για την αποτυχία την ενδοτικότητα εκείνων που υλοποίησαν τα σχέδιά τους (υπάρχει ακόμη πολλή κρατική παρέμβαση κλπ.) και αυτό που απαιτούν δεν είναι τίποτε λιγότερο από μια ακόμη πιο αυστηρή εφαρμογή των δογμάτων τους. Συνεπώς, για να το θέσουμε με παλιομοδίτικους μαρξιστικούς όρους, το κύριο καθήκον της κυρίαρχης ιδεολογίας στην παρούσα κρίση είναι να επιβάλλει μιαν αφήγηση η οποία θα επιρρίψει την ευθύνη για την κατάρρευση όχι στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα καθαυτό, αλλά σε δευτερεύουσες και συγκυριακές παρεκκλίσεις (στις υπερβολικά ελαστικές φορολογικές διατάξεις, στη διαφθορά των μεγάλων χρηματοοικονομικών οργανισμών κ.ο.κ.)…………………….
Γι’ αυτό είναι τόσο σημαντική η Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου του Χρέους. Δεν είναι καν πρωτοπόρο σχέδιο, υπάρχει άλλωστε ιστορικό προηγούμενο. Εξάλλου μια αλληλο-διαγραφή χρεών σε διεθνές επίπεδο είναι μια άποψη που αρχίζει να εκφράζεται διεθνώς.
Συνεπώς η αναδιαπραγμάτευση μέρους του χρέους, η διαγραφή ενός άλλου μέρους του και ο απευθείας δανεισμός της χώρας από την ΕΚΤ με 1,5%,είναι ικανή και αναγκαία συνθήκη επί της αρχής.
Χωρίς την αλλαγή πολιτικής όμως, οποιαδήποτε κι αν είναι η μορφή αναδιάρθρωσης του χρέους, η επαναχρέωση της χώρας είναι ζήτημα χρόνου.  Έχει ήδη συμβεί και θα ξαναγίνει.
Χρειάζεται ΑΝΑΤΡΟΠΗ του Status Quo ,είναι ανάγκη να γίνει ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ.
Προϋπόθεση για να υπάρξει αλλαγή συσχετισμού εξουσίας είναι ΝΑ ΑΝΗΣΥΧΗΣΟΥΝ οι κυβερνήσεις και η αστική τάξη (Χομπσμπάουμ).
Για να ανησυχήσουν όμως πρέπει να τους εκπλήξουμε, να κατανοήσουμε ότι έχουν τον έλεγχο λόγω της αυταπάτης που αφειδώς προσφέρει η αλαζονεία της εξουσίας. Μιας εξουσίας με ηθελημένες και προσχεδιασμένες ενέργειες με στόχο την υπερχρέωση της χώρας και την υπαγωγή της στο ΜΝΗΜΟΝΙΟ).
Ένα στρατηγικό σχέδιο εξόδου από την κρίση, οφείλει, να δημιουργήσει συνθήκες παραγωγής (λέξη ξεχασμένη κι από την αριστερά), να εξερευνήσει  την δημιουργία νέων παραγωγικών σχέσεων αλλα όμως  προϋποθέτει την ύπαρξη εκείνης της μάζας με ειδικό βάρος που θα στηρίξει το σχέδιο αυτό. ΟΨΟΜΕΘΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Με αλλαγή των παραγωγικών σχέσεων και την δημιουργία σύγχρονων μικρομεσαίων παραγωγικών μονάδων εξαγωγικού προσανατολισμού αλλά και κάλυψης της εσωτερικής αγοράς σε μια σειρά από τομείς που η χώρα έχει στρατηγικό πλεονέκτημα η έξοδος από την κρίση μπορεί να γίνει ρεαλιστικό σχέδιο,αν και εφόσον ληθεί ευρωπαικά το θέμα των χαμηλών επιτοκίων.
Αναφορικά μερικοί  από αυτούς τους τομείς είναι:
1)αγροτική-βιοδυναμική-βιολογική καλλιέργεια, σε προιόντα που κινείται η παγκόσμια ζήτηση θετικά. Δημιουργία συνθηκών επάρκειας εσωτερικής ζήτησης και των εξαγωγών.
2)Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας και δημιουργία σύγχρονης βιομηχανίας φωτοβολταικών στη     χώρα. Κατασκευαστής και παραγωγός στην χώρα προέλευσης, με εξαγωγή εξοπλισμού και ενέργειας.
3)  Ο πολιτιστικός, συνεδριακός, περιβαλλοντικός, ιστιοπλοϊκός, ιατρικός και εκπαιδευτικός τουρισμός με ταυτόχρονη δημιουργία συνδυαστικών μεταφορών.
(πετυχημένα παραδείγματα σε Ιταλία – Γαλλία – Ισπανία κ.α.).
4)   Κυριαρχική διαχείριση της ΑΟΖ και δυνατότητες παραγωγής και εξαγωγής ενέργειας.
5)    Να γίνουν  στα   ελληνικά πανεπιστήμια ερευνητικά κέντρα για την δυνατότητα παραγωγής       αντίστοιχου Know-how για να υποστηριχθεί η αναπτυξιακή πολιτική.
6)       Σπάσιμο των κάθε είδους καρτέλ και μεσαζόντων με ελεγκτικούς μηχανισμούς.
(Ζήτημα άμεσα επιλύσιμο αφού είναι καθαρά θέμα πολιτικής βούλησης).
7)  Μεταστροφή του δημόσιου (και ειδικές προσλήψεις) σε υποστηρικτικό παράγοντα για τα  παραπάνω.
8)  Καθιέρωση προοδευτικής φορολογικής πολιτικής με πραγματικά αναπτυξιακά κίνητρα.
Πάταξη της φοροδιαφυγής με καθιέρωση ελέγχων (εφαρμογή του γερμανικού προτύπου).
Υπάρχουν πάρα πολλά που μπορεί να γίνουν σε μια χώρα που έχει ξεχάσει να παράγει και οι βασικές της δομές είναι αναχρονιστικές.
Να κλείσω με λίγο Καζαντζάκη όπως τον βρήκα στην σελίδα του Τριάντη στην «Ε».
ΑΝΤΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΟΙΡΟΛΑΤΡΙΑ ΚΙ ΑΠΟΓΝΩΣΗ, ΓΙΝΕΤΑΙ ΛΑΧΤΑΡΑ να χαρεί, να δουλέψει, να γεννήσει, πριν έρθει ο σεισμός, ο ανεμοστρόβιλος κι ο θάνατος.

Διαβάστε περισσότερα...