Ο Γυμναστικός
Μουσική: Σπ. Μπίτση
Στίχοι: Γ. Κυριτσόπουλου
Tων αγώνων τους μόχθους θυρεύω
πηδών, βάλλων, τον δίσκον πετών,
εις την πάλην ακούραστος τρέχων
ακραδάντως ελπίζων, ποθών
στα κλεινά της Ελλάδος εδάφη,
που ελαία και δάφναι ανθούν,
δι’ αγώνων ενδόξων ως πάλαι
κεφαλαί αθλητών να στεφθούν.
Να σαλπίση η Φήμη ταχέως
σθεναρώς με γλυκείαν φωνήν
τραγωδούσα : «Δεν έπαυσαν ζώντες
οι Ατρείδαι στην ένδοξην γην».
Την φίλτατην πατρίδα φυλάττων
στους κινδύνους εμπρός μειδιών,
δάφνης μόνον τους κλάδους ζηλεύων,
προ της δόξης τα παντ’ αψηφών.
Γυμνασθώμεν, ω τέκνα Ελλήνων!
Ειν’ της δόξης ο κλων ο χρυσούς
εις δυσπρόσιτα όρη βλαστάνων
και όν δρέπει ακάματος πους.
Δεν μαραίνουσι τούτον τα ψύχη,
δεν τον θραύει βορράς ή χιών,
ευλαβείται την δόξαν ο χρόνος,
στον αιών’ αφηγείται ο αιών.
Γυμνασθώμεν, η ώρα επέστη !
Αδελφοί εν δουλεία δακρύζουν.
Η πατρίς και το μέλλον, νεότης,
προς ημάς ευθαρσώς ατενίζουν.
Δεκέμβριος 1892
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου