Δευτέρα 16 Μαΐου 2011

Ελλάς ,χώρα του ημίφως την κατάντησαν!!

Σταθμός Υπεραστικών Λεωφορείων, Κηφισός. Ωρα 20.30. Πολλά ταξί στην πιάτσα. Με τη βαλίτσα στο χέρι προχωρώ, να καθίσω στην ουρά. Μόνο που δεν υπάρχει. Ουρά. Μέχρι να φτάσω στο πρώτο ταξί, έχουν ανοίξει πορτ μπαγκάζ. «Ελα». «Μα, αφού υπάρχει ταξί μπροστά που περιμένει». 6 οδηγοί ταξί τσακώνονται ποιος θα με πάρει κούρσα, φτάνω στο πρώτο, ένας ηλικιωμένος κύριος κοιτούσε φοβισμένα, βάλαμε γρήγορα τη βαλίτσα, ξεκινήσαμε. «Είδατε τι γίνεται κύριε. Σε λίγο θα δέρνει ο ένας τον άλλο για μια κούρσα». «Τροχαία, Αστυνομία δεν υπάρχει;». Χαμογέλασε πικρά και δεν ξαναμιλήσαμε.
Αθήνα, βράδυ Σαββάτου. Κάγκελα στο μπαλκόνι του υπερυψωμένου ισογείου. Η χήρα πλέον γιαγιά μοιάζει φυλακισμένη. Κάθεται στην πολυθρόνα καπνίζοντας. «Εγινε κάτι;». «Με ληστέψανε, με δείρανε, φοβάμαι. Κλέψανε κι άλλα διαμερίσματα». Μπαίνω στο ασανσέρ με τρόμο. Εντάξει, και στο νησί σηκώσανε το σπίτι ανενόχλητοι. Στην Αθήνα σίγουρα είναι χειρότερα. Μόνο ένα περιστέρι βρήκα φρακαρισμένο στη σωλήνα του απορροφητήρα. Μπάνιο στα γρήγορα, «η Αθήνα τη νύχτα αρχόντισσα μοιάζει». Μεγάλη κουβέντα. Για καφέ. Στο Γκάζι. Γελαστά πρόσωπα πουθενά. Για Σάββατο, λίγος κόσμος. Ισως κάθονται να δουν Γιουροβίζιον. Είδαμε και μεις, «άντε φεύγουμε να προλάβουμε Μετρό».
Ούτε λέξη πια για ταξί. Παλιά, έκανα βόλτα στο κέντρο. Με τον καιρό, απέκλεια διαδρομές, περιοχές ολόκληρες, υποτίθεται είχα βρει ασφαλείς δρόμους. Ασυναίσθητα ξεκινώ. Ανηφορίζω τον πεζόδρομο της Ερμού προς Μοναστηράκι. Σκιές. Ένα κορίτσι τρέχει, «ωραία κάνουν τζόκινγκ». Ξωπίσω της τρέχουν άλλοι δύο. Τι ηλίθιος! Εγώ! Την κυνηγούν. Φτάνει δίπλα μου, αρχίζουμε να τρέχουμε μαζί. Σταματώ. Γυρίζω. Ο ένας από τους δύο με κλωτσά. Το κορίτσι τρώει χαστούκι, της παίρνει ο άλλος το τσαντάκι. Εξαφανίζονται.
Μεταβολή για το σπίτι. Με τρόμο κοιτώ συνεχώς πίσω μου. Κάποιος είναι πίσω μου. Επιταχύνει. Βόηθα Παναγιά! «Αγγελε, πότε γύρισες;». Ουφ, γείτονας. Δύο είναι πιο ασφαλείς. Εξω από την πόρτα κάποιος θαυμάζει αυτοκίνητα. «Επισκέψεις έχουμε πάλι. Ποιος δυστυχισμένος θα κλαίει το πρωί;». Καλώ Αστυνομία. Η κλήση μου θα προωθείται για τα επόμενα 10 χρόνια. Αθήνα διαμαντόπετρα…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου